مقايسۀ حافظۀ كوتاه‌مدت بيماران داراي مالتيپل اسكلروزيس عودكننده-بهبوديابنده با افسردگي و بدون افسردگي و افراد طبيعي شهر اهواز

زمينه و هدف: از جمله پيامدهاي عصبيرفتاري مالتيپل اسكلروزيس (MS) افسردگي باليني، خستگي و بدعملكردي شناختي است. ميزان شيوع افسردگي شديد در افراد داراي مالتيپل اسكلروزيس سه برابر افراد جامعه است و محققان شيوع افسردگي در افراد داراي مالتيپل اسكلروزيس را حدود 2754 درصد گزارش مي كنند . همچنين افسردگي عملكرد شناختي را به وضوح دچار آسيب مي كند. هدف از اين مطالعه، بررسي وجود يا عدم وجود ارتباط بين افسردگي و حافظۀ كوتاه مدت در بيماران داراي مالتيپل اسكلروزيس عودكننده بهبوديابنده مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعۀ توصيفي تحليلي و مقطعي 54 بزرگسال مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس عودكننده بهبوديابنده و 14 فرد طبيعي مورد بررسي قرار گرفتند. آزمون افسردگي بك و خرده آزمون حافظۀ عددي از آزمون هوش وكسلر بزرگسالان از همۀ شركت كنندگان گرفته شدند. سپس داده ها وارد نسخۀ 16 نرم افزار SPSS شدند و  توسط آزمون t مستقل مورد مقايسه قرار گرفتند. يافته ها: در اين مطالعه بين گروه هاي سالم و بيمار تفاوت معناداري در متغير حافظۀ كوتاه مدت(05/0=P) وجود داشت، اما در ميانگين متغير حافظۀ كوتاه مدت (82/0=P) تفاوت معناداري بين دو گروه بيمار افسرده و بدون افسردگي وجود نداشت. نتيجه گيري: حافظۀ كوتاه مدت در بيماران داراي مالتيپل اسكلروزيس عودكننده-بهبوديابنده كه در سال هاي اول بيماري هستند، مي تواند تحت تأثير قرار بگيرد، اما ميزان افسردگي بر نمرۀ حافظۀ كوتاه مدت بيماران مالتيپل اسكلروزيس عودكننده بهبوديابنده تأثيري ندارد.