تشخيص زودهنگام آسيب شنوايي در بزرگسالان مبتلا به ديابت نوع 2

زمينه و هدف: ابتلا به ديابت شيرين مي تواند منجر به آسيب اندام هاي مختلف بدن از جمله سيستم شنوايي گردد. ارزيابي حساسيت شنوايي اين بيماران در فركانس هاي مرسوم اديومتري اصوات خالص (PTA)  نتايج متغيري را در پي داشته است.  از اين رو هدف از مطالعه حاضر ارزيابي حساسيت شنوايي اين بيماران با استفاده از آزمون اديومتري فركانس هاي بالا (HFA) بود تا از اين طريق بتوان شروع زودهنگام آسيب شنوايي را در اين گروه بيماران تشخيص داد. روش بررسي: اين مطالعه مقطعي تحليلي روي 30 فرد با حساسيت شنوايي طبيعي (گروه كنترل) و 30 فرد مبتلا به ديابت نوع 2 (گروه بيمار) در محدوده سني 20 تا 50 سال صورت پذيرفت. كليه شركت كنندگان تحت ارزيابي هاي PTA (8000250 هرتز) و HFA (1600010000 هرتز) قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين آستانه هاي PTA اختلاف آماري معناداري را در محدوده فركانسي 4000250 هرتز بين دو گروه نشان نداد  و تنها در فركانس 8000 هرتز اين اختلاف معنادار بود. ميانگين آستانه هاي HFA در بيماران ديابتي به طور معناداري بيشتر از افراد با شنوايي طبيعي بودند (05/0 P). ميانگين سطح FBS نيز همبستگي معنا داري را با ميزان كاهش شنوايي بيماران مبتلا حين ارزيابي HFA نشان داد (ضريب همبستگي پيرسون: 77/0). نتيجه گيري: علارغم حساسيت شنوايي طبيعي در محدوه فركانسي مرسوم اديومتري در بيماران ديابتي، اين گروه بيماران آسيب شنوايي حسي- عصبي دو طرفه ملايم را حين ارزيابي HFA نشان مي دهند. از اين رو انجام ارزيابي HFA به عنوان يك رويكرد باليني مفيد در تشخيص زودهنگام آسيب شنوايي بزرگسالان مبتلا به ديابت پيشنهاد مي گردد.