سم ريسين: مكانيسم سميت، روش هاي تشخيص، درمان و ايمني زائي عليه آن

سم ريسين يك گليكوپروتئين هترودايمر داراي اتصال دي سولفيد متشكل از زنجيره سميA  و زنجيره B متصل به سلول مي باشد كه بواسطه غيرفعال كردن برگشت ناپذير ريبوزوم هاي يوكاريوتي از طويل شدن زنجيره پلي پپتيدي جلوگيري مي كند و در نهايت باعث مرگ سلول مي شود. اين سم از دانه هاي گياه كرچك استخراج مي شود و 51درصد از وزن دانه خشك را شامل مي شود. ريسين يكي از عوامل نگران كننده در دفاع بيولوژيك مي باشد بعلت اينكه به آساني توسط گروه ها و اشخاص با تكنيك هايي با تخصص كم و بودجه پايين قابل تهيه است و منبع آن بصورت علف هرز و يا محصول كشت شده در همه كشورها وجود دارد. با توجه به اينكه ريسين به راحتي در بدن انتشار مي يابد توسط CDC (مراكز كنترل و پيشگيري از بيماري هاي آمريكا) به عنوان يك تهديد زيستي كلاس B طبقه بندي شده است. تحقيقات مختلفي براي تشخيص، درمان و ساخت يك واكسن مناسب بر عليه اين عامل صورت پذيرفته است. جهت تشخيص مسموميت ريسين در نمونه هاي باليني، از روش هاي ايمونولوژيكي براي غربالگري و از تلفيق روش هاي كروماتوگرافي و طيف سنجي جرمي براي تائيد مسموميت استفاده مي شود. در حال حاضر هيچ درمان ويژه اي براي مسموميت با ريسين در دسترس نمي باشد اما دو واكسن كه شباهت زيادي با زير واحد A سم دارند، شامل RiVax و RVEc، در حال توسعه هستند. هدف از اين مطالعه معرفي سم ريسين، روش هاي تشخيص، درمان و كانديدهاي جديد واكسني آن مي باشد.