مقايسه‌ي اثرات دو نوع فعاليت هوازي تداومي و تناوبي حاد بر غلظت سرمي پپتيد ناتريورتيك مغزي و باركاري ميوكارد در مردان غيرفعال

زمينه و هدف: مطالعات نشان داده اند كه فعاليت حاد ورزشي قادر است غلظت زيست نشانگرهاي قلبي از جمله پپتيد ناتريورتيك مغزي(BNP) را افزايش دهد. هدف از تحقيق حاضر مقايسه ي اثرات دو نوع فعاليت هوازي تداومي و تناوبي حاد بر غلظت سرمي پپتيد ناتريورتيك مغزي و باركاري ميوكارد در مردان غيرفعال بود. روش بررسي: 11 مرد غيرفعال سالم با ميانگين سني 9/1±3/22 سال آزمودني هاي اين مطالعه ي نيمه تجربي را تشكيل مي دادند. تحقيق حاضر در يك طرح متقاطع در دو روز جداگانه به فاصله يك هفته از يكديگر اجرا گرديد. آزمودني ها در هر جلسه 40 دقيقه فعاليت هوازي تداومي(با شدت60 درصد ضربان قلب ذخيره) و يا تناوبي(با شدت متغير بين 50 درصد براي 2 دقيقه و 80 درصد براي 1 دقيقه) را بر روي تردميل انجام دادند. اندازه گيري متغيرها قبل و بلافاصله بعد از هر جلسه فعاليت انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه غلظت سرمي BNP پس از هر دو نوع فعاليت تغيير معني داري نداشت(05/0 P) و تفاوت معني داري در غلظت BNP بين فعاليت تداومي و تناوبي وجود نداشت(21/0=P). باركاري ميوكارد نيز پس از هر دو فعاليت تداومي و تناوبي افزايش معني داري داشت(001/0=P)، اما تفاوتي در مقادير باركاري ميوكارد بين دو نوع فعاليت مشاهده نشد(2/0=P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج حاصل از اين مطالعه تفاوتي بين فعاليت تداومي و تناوبي در مقادير غلظت سرمي BNP وجود نداشت و هر دو نوع فعاليت باركاري ميوكارد يكساني را اعمال كردند. افزايش غلظت BNP كمتر از حد بالاي مرجع براي اختلال عملكرد بطن بود.