تاثير دوازده هفته تمرين تركيبي (هوازي + مقاومتي) بر سطوح آيريزين و مقاومت به انسولين در زنان چاق غيرفعال

زمينه و هدف: آيريزين از طريق تغيير در فنوتيپ سلول هاي چربي سفيد به قهوه اي مي تواند منجر به كاهش وزن بدن، بهبود حساسيت انسولين و تحمل گلوكز شود. از اين رو هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير دوازده هفته تمرين تركيبي بر ميزان آيريزين و شاخص مقاومت انسولين در زنان چاق غيرفعال مي باشد. روش بررسي: در تحقيق نيمه تجربي حاضر 32 زن چاق (14±48 سال) به روش نمونه گيري در دسترس و هدفمند انتخاب و بصورت تصادفي به دو گروه تجربي و كنترل (16=n) تقسيم شدند. تمرينات ورزشي به مدت 12 هفته، سه جلسه در هفته بود كه شامل تمرينات هوازي تداومي (20 دقيقه؛ 75-65 درصد ضربان قلب ذخيره) و مقاومتي دايره اي (10 ايستگاه با 70 درصد يك تكرار بيشينه) بود. 24 ساعت قبل از شروع تمرينات و 48 ساعت پس از اتمام آخرين جلسه تمرين خونگيري انجام شد. در تحقيق حاضر از روش آماري تحليل كواريانس استفاده شد (05/0 P). يافته ها: نتايج حاكي از افزايش معني داري در سطح آيريزين (0001/0 P) و كاهش معني داري در مقاومت به انسولين (0001/0 P)، وزن (013/0=P)، نمايه توده بدني (031/0=P) و توده ي چربي (045/0=P) مي باشد. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه تمرين تركيبي (هوازي+مقاومتي) با كاهش وزن و توده چربي بدن و بهبود عملكرد انسولين روش مفيدي در بهبود تركيب بدن و ارتقاي سلامت زنان باشد.