بررسي فراواني اختلال رشد در كودكان 6تا60 ماهه مبتلا به بيماري مادرزادي قلبي در اهواز از سال 1390تا1392

زمينه و هدف: بيماري هاي قلبي مادرزادي، يكي از علل نارسايي رشد و مرگ و مير كودكان در سراسر دنيا به شمار مي روند. وضعيت رشد در كودكان مبتلا به اين بيماري ها، بر پيش آگهي و مورتاليتي آن ها پس از عمل جراحي تأثيرگذار است. هدف از اين مطالعه، ارزيابي اختلال رشد در كودكان مبتلا به بيماري قلبي مادرزادي بود تا بتوان با مداخله درماني مناسب و به موقع، گامي در جهت بهبود شرايط آن ها برداشت. روش بررسي: در اين مطالعه اپيدميولوژيك توصيفي، 368 كودك 6 تا 60 ماهه مبتلا به بيماري قلبي مادرزادي كه از سال92-1390 در بخش  قلب كودكان بيمارستان گلستان اهواز بستري شده بودند، از نظر اختلال در اندكس هاي رشد (وزن، قد، دور سر و توده بدني)، ارزيابي شدند. داده ها توسط نرم افزار SPSS و با آزمون هاي كاي اسكوئر، فيشر و رگرسيون لوجستيك مورد آناليز قرار گرفت. يافته ها: كاهش وزن، شايع ترين نوع اختلال رشد (%2/49) و در گروه سني 23-12 ماه بارزتر بود.  نقص ديواره بين بطني (VSD)، شايع ترين ضايعه قلبي بوده و اختلال رشد در بيماران مبتلا به VSD و TGA بيشتر مشاهده شد. اختلال رشد در بيماران سيانوتيك شيوع بيشتري داشت و شديدترين اختلال رشد، مربوط به بيماران سيانوتيك با فشارخون ريوي بود كه اين يافته از نظر آماري معنادار بود (P 0.05). نتيجه گيري: بر اساس يافته ها، سيانوز و فشارخون ريوي، دو عامل مهم در نارسايي رشد اين كودكان شناسايي شد و جنسيت بيماران تأثير چنداني در نتايج مطالعه نداشت. تشخيص و درمان بموقع اختلالات رشد اين كودكان، مي تواند تا حدي  امكان جبران تأخير رشد و بهبود پيش آگهي آن ها را در عمل هاي جراحي اصلاحي و تسكيني فراهم آورد.