ويژگي‌هاي آنتروپومتريك و آمادگي حركتي نوجوانان نسبي و سببي

زمينه و هدف: ازدواج‌ نسبي يكي از عوامل بروز اختلالات ژنتيكي و معلوليت‌ها بوده و عملكرد فرد را متاثر مي كند. نظر به اين‌كه در كشور ما ازدواج نسبي مرسوم است، هدف اين پژوهش مقايسه ويژگي‌هاي آنتروپومتريك و آمادگي حركتي نوجوانان پسر با والدين سببي و نسبي بود. روش بررسي: در اين مطالعه پس رويدادي تعداد 80 نفر از نوجوانان پسر شهر اراك در سنين 17،16،15،14سال در دو گروه 20 نفر سببي و دو گروه 20 نفر نسبي به‌عنوان نمونه، به‌صورت خوشه‌اي چندمرحله‌اي هدفمند از مدارس اراك انتخاب شدند. ابزارگردآوري اطلاعات پرسشنامه اطلاعات فردي، ابزارهاي اندازه‌گيري آنتروپومتريك و آزمون‌هاي آمادگي حركتي است. تحليل داده‌ها از طريق آزمون كلموگرف اسميرنوف و آزمون تي مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 انجام گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد اين نوع  ازدواج بر ويژگي‌هاي آنتروپومتريك و آمادگي حركتي نوجوانان تأثير منفي دارد(05/=p). نتيجه گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش ازدواج نسبي بر مولفه‌هاي آنتروپومتريك و آمادگي حركتي نوجوانان پسرتأثير منفي دارد. پيام روشن اين پژوهش ضعف جسماني و آمادگي حركتي كم فرزندان چنين خانواده‌هايي است.