اثربخشي آموزش حل مسئله رياضي با روش بازي بر انگيزش دروني حل مسئله در دانش‌آموزان مبتلا به اختلال يادگيري رياضي

يكي از مشكلات دانش‌آموزان مبتلا به اختلال يادگيري رياضي كمبود يا عدم انگيزش براي حل مسئله رياضي است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش حل مسئله رياضي با روش بازي بر انگيزش دروني حل مسئله در دانش‌آموزان مبتلا به اختلال ياد گيري رياضي بود. روش پژوهش آزمايشي با طرح پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه  اين مطالعه  شامل تمام دانش‌آموزان دختر و پسر مبتلا به اختلال يادگيري رياضي شهر تربت حيدريه در سال تحصيلي 95-1394بود. نمونه شامل 32دانش‌آموز دختر و پسر مبتلا به اختلال يادگيري رياضي بود كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تك مرحله‌ي انتخاب شدند و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون هوش وكسلر براي كودكان، آزمون تشخيصي كي مت و پرسش‌نامه معلم ساخته  انگيزش دروني و علاقه  به حل مسئله بود. كودكان گروه آزمايش 8 جلسه يك ساعته آموزش حل مسئله رياضي مبتني بر بازي را دريافت كرد؛ در حالي كه گروه گواه  مداخله‌اي را دريافت نكرد. پس‌آزمون روي هر دو گروه اجرا شد. براي تحليل نتايج از آزمون تحليل كواريانس تك متغيري استفاده شد. نتايج تحليل نشان داد كه آموزش حل مسئله رياضي با روش بازي بر انگيزش دروني حل مسئله دانش‌آموزان مبتلا به اختلال رياضي موثر بود؛ لذا اين روش مي تواند به عنوان يك روش مداخله مناسب براي افزايش انگيزش نسبت به حل مسئله رياضي به كار رود.