تأثير رويكرد راه‌حل محور بر انگيزش تحصيلي در بين كودكان داراي اختلال يادگيري ويژه

پژوهش حاضر با هدف تأثير رويكرد راه‌حل محور بر انگيزش تحصيلي در بين كودكان داراي اختلال يادگيري ويژه شهر تهران در سال تحصيلي 96-1395 انجام شد. روش اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي بود و با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل انجام شد. جامعه‌ي آماري شامل دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري ويژه موسسه توان‌بخشي وليعصر شهر تهران بودند كه با علائم مشكلات ويژه يادگيري در اين مركز مشغول گذراندن خدمات آموزشي و درماني بودند. حجم كلي تحقيق تعداد 150 نفر از كودكان داراي ناتواني يادگيري ويژه  بودند كه از بين آن‌ها در اين تحقيق 30 نفر از دانش‌آموزان پايه‌ پنجم ابتدايي با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌تصادف در 15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه كنترل قرار گرفتند. براي تجزيه ‌وتحليل داده ها از آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه ميانگين گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل در متغير انگيزش تحصيلي رشد معناداري داشته‌اند و نتايج آماري حاصل از تحليل كوواريانس در سطح (0.05=α) معنادار شده است؛ بنابراين رويكرد راه‌حل محور توانست انگيزش تحصيلي دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري خاص را بهبود بخشد.