مقايسه رفتار سرقت علمي و عوامل مؤثر بر سرقت علمي در دانشجويان استعداد درخشان و ساير دانشجويان (مورد مطالعه: دانشگاه شيراز)

پژوهش حاضر با هدف مقايسه رفتار سرقت علمي و عوامل مؤثر بر سرقت علمي در دانشجويان استعداد درخشان با ساير دانشجويان در دانشگاه شيراز انجام گرفت. روش پژوهش از نوع علي مقايسه‌اي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، تمامي دانشجويان دانشگاه شيراز بودند كه از بين آنها نمونه‌اي به حجم 156 نفر (78 نفر دانشجوي استعداد درخشان به روش هدفمند و 78 نفر از ساير دانشجويان به روش تصادفي) انتخاب شدند. يافته‌هاي مطالعه نشان داد كه از نظر رفتار سرقت علمي ميانگين نمره ساير دانشجويان به‌طور معني‌داري بالاتر از دانشجويان استعداد درخشان بود (01/0 P). افزون بر اين، يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه از نظر عوامل مؤثر بر سرقت علمي در خرده‌مقياس‌هاي نگرش مثبت دانشجويان در مورد سرقت علمي، فقدان خودكارآمدي دانشجويان، مدرك‌گرايي، فقدان آموزش مناسب در رابطه با سرقت علمي و نداشتن ترس از تنبيه و مؤاخذه شدن، ميانگين نمره ساير دانشجويان به‌طور معني‌داري بالاتر از دانشجويان استعداد درخشان بود (01/0 P). همچنين در دو خرده‌مقياس‌ نبود قوانين و ساز و كار مناسب براي سرقت علمي و وجود فضاهاي الكترونيكي و مجازي بين دو گروه تفاوت معني‌داري مشاهده نشد (05/0 P).