شناسايي مؤلفه‌ها و نشانگرهاي اخلاق پژوهش در آموزش عالي و واكاوي آنها در منابع روش تحقيق فارسي

هدف اصلي از اجراي پژوهش حاضر، شناسايي مؤلفه‌ها و نشانگرهاي اخلاق پژوهش در آموزش عالي و واكاوي آنها در كتاب‌هاي روش تحقيق فارسي بود كه با روش توصيفي – تحليلي انجام گرفت. جامعه آماري پژوهش شامل همه كتاب‌ها، مقاله‌ها، منشورها و موازين اخلاق پژوهش، مدارك و منابع مرتبط با اخلاق پژوهش در بين سال‌هاي 1350 تا 1396 بود. روش نمونه‌گيري از نوع سرشماري بود و با توجه به محدود بودن جامعه، از تمتمي منابع و مراجع استفاده شد. ابزار گردآوري داده‌ها، فرم فيش‌برداري بود و براي تحليل و جمع‌بندي يافته‌ها از شيوه تحليل كيفي استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد به‌طور كلي، سه مؤلفه و براي هر مؤلفه نشانگرهايي براي اخلاق پژوهش قابل طرح است كه عبارت‌اند از 1 اصول اخلاقي پژوهشگر و موارد مربوط به آن؛ 2 اصول اخلاقي مرتبط با شركت‌كنندگان پژوهش و موارد مربوط به آن؛ 3 اصول اخلاقي مرتبط با انتشار نتايج پژوهش و موارد مربوط به آن. همچنين نتايج نشان داد در كتاب‌هاي روش تحقيق، در ارتباط با مؤلفه‌ها و نشانگرهاي اخلاق پژوهش، به‌طور پراكنده و سطحي، مباحثي ارائه شده است. درمجموع با نظر به اهميت و منزلت اخلاق پژوهش در نظام آموزش عالي، ضروري است تا در حوزه نظر و عمل، توجه ويژه‌اي به آن معطوف شود.