ارائه چارچوبي مفهومي براي به‌كارگيري كلان‌داده‌ها در سياست‌گذاري آموزش عالي

پژوهش حاضر با هدف ارائه چارچوبي مفهومي براي به‌كارگيري كلان‌داده‌ها در آموزش عالي، اجرا شد. نوع پژوهش، كاربردي و از روش توصيفي تحليلي بهره گرفته شده است. بررسي مفاهيم كلان‌داده‌ها از سال 2001 آغاز شده كه در بسياري از كشورها اين مفهوم نخست در حوزه تجارت مورد توجه قرار گرفته و پس از آن از سال 2011 به‌طور مشخص وارد حوزه آموزش عالي شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهند با توجه به حجم داده‌هايي كه هر يك از بازيگران آموزش عالي در سه بخش فعاليت‌هاي نهادي، برنامه‌هاي دانشگاهي و آموزش توليد مي‌كنند، نياز به فهم ارتباط‌ ميان داده‌ها، براي برنامه‌ريزي و سياست‌گذاري‌ بيش از پيش احساس مي‌شود. از مهم‌ترين اين يافته‌ها مي‌توان به توليد و ثبت داده‌هاي ساخت نيافته در آموزش عالي، نبود ساختاري يكپارچه براي مديريت داده‌هاي ساختمند با تنوع ساختاري، اهميت بعد اجتماعي در برابر بعد فني آن و كاربرد چشم‌گير كلان‌داده‌ها در آموزش اينترنتي اشاره كرد. درنهايت، در اين مطالعه با توجه به ساختار و مديريت نظام آموزش عالي در ايران، الگويي در سه سطح دانشگاه، استان و منطقه براي يكپارچه‌سازي داده‌هاي توليد شده در بخش‌هاي آموزش، پژوهش، برنامه درسي، آموزشگران و مطالب آموزشي و داده‌هاي آموزشي پيشنهاد شده است.