اصطلاحات و نمادهاي كليدي مكتب ابن عربي در آثار منثور عزيزالدين نسفي

عزيزالدين بن محمّد نسفي (ف حدود 700ق)، از شاگردان سعدالدين حمويه، عارفي بنام در قرن هفتم هجري است كه آثار متعددّي در حوزه نثر عرفاني فارسي بر جاي گذاشته است. وي از طريق سعدالدين حمويه با تعاليم مكتب عرفاني ابن عربي و سبك استدلاليرمزي او آشنا شده و در آثارش اغلب مفاهيم كليدي عرفان نظري ابن عربي از قبيل وحدت وجود، اعيان ثابته، حقيقت محمديه، فيض اقدس و مقدس و حضرات خمس را با زبان ادبي و با كاربرد نمادها تبيين كرده است. وي هم‌چنين با تأكيد بر مفهوم انسان كامل تركيباتي نظير معجون اكبر، اكسير اعظم، جام جهان‌نما، آيينه دو گيتي و ترياق بزرگ، مصر جامع و بلد اعظم را درباره انسان كامل به كار برده است. اين تحقيق با روش كتابخانه‌اي و بر اساس تحليل محتوا و استخراج اصطلاحات و نمادهاي مركزي در عرفان ابن عربي و سپس بررسي تطبيقي آن‌ها در آثار عزيزالدين نسفي صورت گرفته است.