رابطه بين برنامه درسي ايجابي و تفكر انتقادي دانشجويان دانشگاه علوم دريايي امام خميني نوشهر

هدف كلي تحقيق بررسي ارتباط بين نوع برنامه درسي ايجابي يا ضمني و تفكر انتقادي دانشجويان علوم دريايي نوشهر مي‌باشد. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي است و جامعه آماري تحقيق را كليه دانشجويان اين دانشگاه به تعداد 768 نفر در حال تحصيل مي‌‌باشند، روش نمونه‌گيري به صورت تصادفي از نوع طبقه‌اي نسبي به تعداد 260 نفر براساس جدول مورگان مي‌باشد. ابزار گردآوري اطلاعات شامل برنامه درسي ايجابي (ايزدي، 1388) و پرسشنامه تفكر انتقادي (فرم كاليفرنيا) مي‌باشد كه هر دو ابزار تحقيق داراي طيف ليكرت با مقياس فاصله‌اي مي‌باشند. پايايي ابزارها به روش آلفاي كرانباخ به ميزان 0.72 (برنامه درسي ايجابي) و 0.80 (تفكر انتقادي) بدست آمده است. در تحليل آماري از روش همبستگي و رگرسيون استفاده شده است، براساس نتايج حاصله، ضريب همبستگي بين برنامه درسي ايجابي و تفكر انتقادي به ميزان 0.165 رابطه معني‌دار داشته و از طرفي همبستگي محاسبه شده بين برنامه درسي ايجابي از بعد ساختار سازماني (0.126 ) و جوّ اجتماعي (0.186) و تعامل استاد و دانشجو (0.082) رابطه مثبت وجود داشته است و هريك از ابعاد برنامه درسي ايجابي توان پيش‌بيني تفكر انتقادي را دارد.