رابطه بين تعادل كار و زندگي با سلامت سازماني (مورد مطالعه: كاركنان دانشگاه نيروي دريايي امام خميني نوشهر)

هدف اصلي اين تحقيق بررسي رابطه بين تعادل كار و زندگي با سلامت سازماني كاركنان دانشگاه نيروي دريايي امام خميني نوشهر مي‌باشد. روش تحقيق در اين مطالعه توصيفي از نوع پيمايشي بوده و جامعه آماري كاركنان واحدهاي مذكور بوده كه به كمك جدول مورگان و از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده با تخصيص متناسب 92 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، شامل پرسش‌نامه سنجش تعادل كار و زندگي فيشر (2004) با پايايي 0.880 و همچنين پرسش‌نامه سلامت سازماني هوي و همكاران (1996) با پايايي 0.903 مي‌باشد. همچنين براي سنجش روايي پرسش‌نامه‌ها از تحليل عاملي تاييدي با نرم افزارlisrel استفاده شده است. روش تجزيه و تحليل دادهها، با استفاده از آمار توصيفي و آمار استنباطي (شامل: آزمون كولموگروف اسميرنف، آزمون ضريب همبستگي و آزمون رگرسيون گام به گام) به كمك نرم افزار SPSS انجام شد. يافته‌هاي تحقيق حاكي از اين است كه بين تعادل كار و زندگي و هر چهار مولفه آن (تعهد، همكاري، انضباط و انعطاف‌پذيري) با سلامت سازماني كاركنان دانشگاه نيروي دريايي امام خميني نوشهررابطه مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين نتايج رگرسيون گام به گام نشان داد 3/ 52 درصد تغييرات سلامت سازماني به وسيله سه متغير انعطاف پذيري، همكاري و تعهد تبيين مي‌شود.