راهكاري در حل منازعه «ليوتار و هابرماس» در مورد «زبان و اجماع عمومي»

ژان فرانسوا ليوتار، متأثر از لودويگ ويتگنشتاين و نظريه بازي‌هاي زباني قائل به اصالت «تكثر و تفاوت» مي‌شود. اما يورگن هابرماس به دنبال «اجماع عمومي» و سيطره كليتي اندام‌و‌ار بر جامعه است؛ هدفي كه از نگاه ساختارگرايانه سوسوري به زبان توشه‌گيري مي‌كند. اين مقاله كوشيده است تا با نقد نگاه راديكال ليوتار و نيز تفسير وي از بازي‌هاي زباني و سپس نقد هابرماس، با تعديلاتي در نظريات اين دو فيلسوف، به ديدگاهي بينابين  ميان آن دو برسد. در اين رهگذر، بهره‌گيري از ميانجي شانتال موفه، نظريه پيكارگرايي اجماعي، چالرز تيلور، ايده چندفرهنگ‌گرايي، بهعنوان دو فيلسوف متأثر از ويتگنشتاين، مسبب تحقق آشتي‌آفرينيِ اين مقاله ميان دو ديدگاه ليوتار و هابرماس شده است. سؤال اصلي اين است كه چه نسبتي ميان تلقي ويتگنشتايني از زبان و تلقي ضد‌ويتگنشتايني از زبان و اجماع عمومي وجود دارد؟ فرضيه (مدعا) اصلي مي‌گويد كه اين نسبت،  ملازمه نيست.