نظريۀ گلوآن ها؛ مدلي براي وحدت وجود ابن عربي

وحدت وجود ابن عربي حداقل در خوانشي اوليه داري تناقض هايي است. مهم‌ترين مثال از تناقض هاي وحدت وجود، در مورد رابطۀ حق و خلق است. ابن عربي بيان مي كند كه خلق حق است و حق نيست. گرچه فيلسوفان مختلف در طول چند صد سال سعي كرده اند تا اين تناقض ها را رفع كنند و تبييني سازگار و منطبق با اصل عدم تناقض از وحدت وجود ارائه دهند، بر خلاف اين رويكرد، در اين مقاله ما سعي خواهيم كرد تا تناقض هاي وحدت وجود را بپذيريم و نشان دهيم كه مي توان معناشناسي اي  از نظريۀ وحدت وجود ابن عربي با حفظ تناقض هاي اين نظريه ارائه كرد. براي اين كار از نظريۀ گلوآن هاي پريست استفاده خواهيم كرد. نظريۀ گلوآن ها به مسئله وحدت پاسخ مي گويد؛ يعني اين مسئله كه چه چيز موجب وحدت اشياء مي شود و اجزاي متكثر يك شيء چگونه كلي واحد را بر مي سازند. اين نظريه، نظريه اي تناقض باورانه است؛  يعني حاوي تناقض‌هايي صادق است و اصل عدم تناقض در آن معتبر نيست. بنابراين معناشناسي آن مبتني بر منطقي فراسازگار؛ يعني LP است. پس از ارائۀ خوانشي تناقض باور از وحدت وجودِ ابن عربي و توضيح نظريۀ گلوآن ها، ترجمه اي از وحدت وجود ابن عربي به نظريۀ گلوآن هاي پريست ارائه خواهيم كرد و نشان خواهيم داد كه چگونه نظريه گلوآن ها مي تواند تناقض هاي  وحدت وجود را توضيح دهد. در اين مقاله دغدغه ما رابطۀ حق و خلق و يا به عبارت ديگر وجود و موجودات است. از اين رو به جنبه هاي ديگر نظريۀ وحدت وجود نخواهيم پرداخت.