نقد دازين‌كاوانه رويكردهاي مبتني بر علوم طبيعي در روان‌پژوهي

از دستاوردهاي مشاركت هيدگر در طرح رويكرد دازين‌كاوانه در روان‌پژوهي، نقد بنيادين رويكردهاي مبتني بر علوم طبيعي در اين حوزه است. مسئله كانوني در اين زمينه، الگو قرار گرفتن علوم طبيعي براي پژوهش‌هايي است كه روان‌پژوهان بدان اشتغال دارند. در اين مقاله، با تكيه بر رويكرد مدارد باس، به وجوه مختلف چنين نقدي به‌عنوان زمينه‌ساز پديدآمدن تحولات ايجابي در علوم رواني مي‌پردازيم. محدوديت محاسبه‌گرايي، مسئله واقعيت، مسئله تبيين علمي ادراك، و خلط ميان انگيزه و علّت رفتار انساني چهار مؤلفه‌اي است كه در اين خصوص موردتوجه قرارمي‌دهيم. در‌حالي‌كه بي‌تأمل رهاشدن موضوعات مورداشاره مي‌تواند مطلق‌انگاري نسبت به علوم طبيعي به‌عنوان الگوي حقيقي فعاليت علمي در پژوهش‌هاي رواني را به‌همراه داشته باشد، پرسش‌گري، روان‌شناسان، روان‌پزشكان و تمامي پژوهشگراني كه به ادراك، رفتار و فهم تجارب انساني مي‌پردازند را دست‌كم از جزم‌انديشي در اين عرصه رها مي‌كند و مسئله‌سازبودن ادعاهايي بي‌پايه همچون استقلال روان‌پژوهي از فلسفه، كه دست‌كم از قرن نوزدهم ميلادي، و با آغاز شكل‌گيري روان‌شناسي جديد، سوءتفاهم‌هايي را در اين عرصه پديد آورده ‌است، روشن مي‌سازد.