مدل‌سازي معادله ساختاري اثربخشي تدريس معلمان رياضي دوره متوسطه شرق استان مازندران در سال تحصيلي 95-1394

هدف از انجام اين پژوهش مدل سازي اثربخشي تدريس معلمان رياضي دوره متوسطه شرق استان مازندران در سال تحصيلي 95-1394 بود. روش پژوهش در اين مطالعه توصيفي از نوع زمينه‌يابي انتخاب شد. جامعه آماري به تعداد 214 نفر بوده كه براساس نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي با استفاده از جدول كرجسيمورگان تعداد 134 نفر از معلمان رياضي(زن و مرد) به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي اطمينان از روايي، پرسشنامه توسط اساتيد راهنما و مشاور و چند نفر از صاحب نظران مورد بررسي قرار گرفت. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه محقق ساخته (با آلفاي كرونباخ 929/0) بود كه در شش بخش شامل مهارت‌هاي فرايند ‌تدريس، مديريت‌كلاس، آموزش ‌‌ضمن خدمت، مهارت هاي حل مسئله، وسايل‌آموزشي وطرح‌ريزي آموزشي با مجموع 44 سؤال بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي و از نرم افزارهايSPSS  و ليزرل استفاده شد. نتايج پژوهش نشان‌ داد كه ‌رابطه معناداري بين مهارت‌هاي فرايند ‌تدريس، مديريت‌كلاس، آموزش ‌‌ضمن خدمت، روش حل مسئله، وسايل‌آموزشي و طرح‌ريزي ‌آموزشي و اثربخشي تدريس معلمان وجود دارد. معادله ساختاري بيانگر آن است كه 94درصد اثربخشي به وسيله مهارت‌هاي حل مسئله و مهارت هاي فرايند تدريس تبيين مي‌شود. با توجه به اثربخشي تدريس معلمان رياضي توصيه مي‌شود به مشاركت والدين در فرايند تحصيل فرزندانشان براي كمك به ترغيب معلم براي ارائه فعاليت بيشتر، استقبال از تعامل دانش‌آموزان‌ با يكديگر براي بررسي وارائه راه حل سوالات مطرح شده در كلاس و اجراي مهارت‌هاي حل مسئله در تدريس‌ براي بهبود فرآيند يادگيري فراگيران توجه گردد.