اثربخشي آموزش حل مسأله بر نگرش‌هاي ناكارآمد و باورهاي غيرمنطقي دانش‌آموزان دختر دبيرستاني شهر سنندج

پژوهش حاضر به منظور اثربخشي آموزش مهارت‌هاي حل مسأله بر نگرش‌هاي ناكارآمد و باورهاي غيرمنطقي دانش‌آموزان سوم دبيرستان انجام شد. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر اجراي طرح از نوع نيمه آزمايشي به صورت پيش‌آزمون پس‌آزمون بوده كه بر روي 30  نفر از دانش‌آموزان دختر دبيرستاني شهر سنندج در سال 1394 اجرا شد. شيوه نمونه گيري به صورت تصادفي خوشه اي چند مرحله اي بود. نمونه ها به صورت انتخابي و  به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفر آزمايش و 15 نفر كنترل جايگزين شدند. پس از انتخاب افراد و انتساب آنها به گروه‌هاي كنترل و آزمايش، گروه كنترل هيچ برنامه آموزشي دريافت نكرد؛ اما گروه آزمايش به مدت 10 جلسه يك ساعته تحت آموزش مهارت‌هاي حل مسأله هپنر و پترسن قرار گرفتند. جهت جمع آوري اطلاعات پژوهش از پرسشنامه هاي باورهاي غيرمنطقي جونز و مقياس نگرش‌هاي ناكارآمد وايزمن استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كواراريانس يك راهه و چند راهه استفاده شد. نتايج نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي حل مسأله بر نگرش هاي ناكارآمد و باورهاي غير منطقي تأثيرگذار است. بدين صورت كه با افزايش مهارت‌هاي حل مسأله باورهاي غير منطقي و نگرش هاي ناكارآمد كاهش يافت. همچنين نتايج حاصل از تحليل كواريانس نشان داد كه با حذف اثرات نمره‌هاي زيرگروه‌هاي باورهاي غيرمنطقي پيش‌آزمون به عنوان متغير هم‌پراش، اثر اصلي آموزش بر نمره‌هاي باورهاي غيرمنطقي در تمامي ابعاد در پس‌آزمون معني‌دار است.