اثربخشي روش آموزش مبتني بر اثرات بارشناختي بر پيشرفت درسي، بارشناختي ادراك شده و انگيزش دانش‌آموزان به يادگيري درس علوم تجربي

اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي روش آموزشي مبتني بر اثرات بارشناختي بر پيشرفت درسي، بارشناختي ادراك شده و انگيزش دانش‌آموزان به يادگيري درس علوم تجربي انجام گرفت. در اين مطالعه از روش پژوهش شبه آزمايشي طرح دو گروهي با پيش آزمون پس آزمون استفاده شد. 58 دانش آموز از دو كلاس در اين پژوهش مشاركت داشتند كه از طريق روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند (30 نفر گروه آزمايش و 28 نفر گروه كنترل). گروه آزمايش از طريق طراحي برنامه درس علوم تجربي براساس اثرات بارشناختي (اثر مثال حل شده، اثر تكميل مسئله، اثر تقسيم توجه، اثر عرضيت، اثر افزونگي) و گروه كنترل از طريق روش تدريس سنتي و مرسوم به مدت شش هفته آموزش ديدند. براي جمع آوري داده ها از آزمون معلم ساخته پيشرفت تحصيلي درس علوم شامل 20 سؤال چهار گزينه اي و پرسشنامه انگيزش به يادگيري علوم كه قبل و بعد آموزش اجرا شدند و همچنين آزمون خودگزارش دهي بارشناختي كه در پايان هر جلسه درس در دو گروه اجرا مي شد، استفاده شد. جهت تحليل داده هاي آماري از تحليل كوواريانس يكراهه(ANCOVA) استفاده شد. نتايج نشان داد دانش‌آموزاني كه از طريق روش آموزشي مبتني بر اثرات بارشناختي آموزش ديده بودند نمره پيشرفت درسي و انگيزش بالاتري در مقايسه با دانش‌آموزان آموزش ديده با روش تدريس سنتي داشتند. همچنين،دانش‌آموزان گروه آزمايش بار شناختي كمتري از دانش‌آموزان گروه كنترل ادراك كردند.