رويكرد كيفي كنترل استراتژيك در تركب و نضج فرايند كوچك‌سازي در سازمان‌هاي دولتي (با تأكيد بر شموليت روش‌شناختي در اقتصاد دانش‌بنيان)

استراتژي كوچك سازي يكي از راهبردهاي اصلاح ساختار به ويژه در بخش دولتي است كه با توجه به نقش مورد توجهي كه دارد به ويژه از حيث اقتصاد دانش بنيان بررسي تبعات آن به منظور تحقق چشم انداز تعريف شده و مشخص ذيل اهداف ساختاري پژوهش، ضروري است؛ يكي از مهم ترين مباحث مربوط به فرايند كوچك سازي به منظور اجراي موفق آن در سازمانهاي دولتي، كيفيت گرايي كنترل استراتژيك اولاً در تركب استوار شدن و ثانياً در نضج بلوغ آن است. بر اين اساس، استراتژي كوچك سازي مستلزم رويكردي فرايندي است؛ بنابراين مستلزم نگاهي تدريجي با اجراي مرحله اي است؛ لذا كنترل استراتژيك مي تواند اين نقش را در فرايند كوچك سازي ايفا نمايد؛ هم چنين شكل گيري و تحقق اين مجموعه در مباحث روش شناسي، حاكي از سادگي و در عين حال شموليت مقوله در مسير رسيدن به اقتصاد دانش بنيان است كه همگي در مسير تحقق اهداف پژوهش هستند. در اين پژوهش كه با رويكردي تركيبي ذيل روش هاي كيفي زمينهمحور و تحليل مند در فلسفه علم به تبيين رويكرد كيفي كنترل استراتژيك در تركب و استوار شدن و سپس نضج و بلوغ فرايند كوچك سازي سازمانهاي دولتي از ديدگاه محققان پرداخته شده، رابطه مثبت و هم افزايي پديدار شد كه نشان مي دهد تمركز بر فرايند كوچك سازي با در نظر گرفتن كنترل استراتژيك با توجه به اثرات آن مي تواند منجر به تغيير قواعد بازي تعريف شده براي سازمان هاي دولتي شود كه اين مسئله در مسير گذار به اقتصاد دانش بنيان مي تواند نقشي تعيين كننده در رقم زدن معادلات به نفع رويكرد مدعي آن شود