بهينه سازي فرايند جدايش تفريقي ديسپروسيم و گادولينيم در شرايط عدم قطعيت

عنصرهاي كمياب در طبيعت بيش تر به صورت اكسيد يافت مي شوند و چون از نظر ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي بسيار شباهت دارند، جدايش آن ها از هم ديگر بسيار مشكل است. از اين رو بررسي و انتخاب مناسب ترين روش هاي جدايش عنصرهاي كمياب، بسيار داراي اهميت دارد. درنتيجه در اين پژوهش در گام اول، به منظور مدل سازي و بهينه سازي عامل هاي مؤثر بر بهبود جدايش تفريقي ديسپروسيم و گادولينيم، پنج عامل شامل ميزان pH، نسبت حجم سيانكس272 به دپا، غلظت حلال هاي آلي، زمان انجام فرايند و غلظت لاكتيك اسيد، انتخاب شدند. سپس به منظور طراحي آزمايش ها از نرم افزار DX7 استفاده شد و بر اساس آن تعداد 29 آزمايش تعيين شد.ولي از سويي در انجام آزمايش ها موردهايي مانند وزن كردن با دستگاه، آماده سازي محلول ها با غلظت مشخص، برداشتن حجم هاي متفاوت و عيارسنجي از موردهايي هستند كه مي توانند عامل ايجاد خطا و در نتيجه عدم قطعيت باشند، به همين دليل بحث تحليل احتمالاتي به منظور مدل سازي در شرايط عدم قطعيت، براي اطمينان سنجي نتيجه هاي به دست آمده، مي تواند بسيار كارگشا باشد. براي اين منظور در گام دوم، بر اساس داده هاي به دست آمده از آزمايش ها و رابطه هاي به دست آمده بين متغيرهاي ورودي و خروجي، نخست نوع و ويژگي هاي تابع توزيع احتمالي، هر كدام از پنج پارامتر مؤثر ورودي تعيين شد و بر اساس آن ها و با توجه به نتيجه هاي شبيه سازي، ويژگي هاي نابع توزيع پارامترهاي خروجي (درصد بازيابي ديسپروسيم و گادولينيم) به دست آمد.