شناسايي و ارائه الگوي توانمندسازي نيروي انساني در پرتو باور به مهدويت

موفقيت و پويايي در راستاي نيل به اهداف جامعه، مستلزم تغيير در فعاليت‌ها، چگونگي اداره جامعه و به ويژه تأمل بر روند توانمندسازي نيروي انساني است. پژوهش كيفي حاضر، با هدف تبيين و شناسايي الگوي توانمندسازي نيروي انساني در پرتو باور به مهدويت انجام گرفت. اين پژوهش از لحاظ ماهيت، مبتني بر شيوه تحليلي _ استنتاجي است و از لحاظ هدف، كاربردي و توسعه‌اي محسوب مي‌شود و از لحاظ راهبرد پژوهش نيز يك پژوهش اكتشافي بوده و در نهايت، از لحاظ روش كيفي به‌كار رفته، مبتني بر نظريۀ داده‌بنياد است. مشاركت‌كنندگان در اين پژوهش، استادان دانشگاه‌ها و حوزه‌هاي علميه، پژوهشگران حوزه مهدويت و مديران منابع انساني بوده، نمونه‌گيري به‌صورت هدفمند بوده، و روش انتخاب افراد نمونه، گلوله برفي است. با استناد به قاعدۀ اشباع نظري، اندازه نهايي مشاركت‌كنندگان پژوهش، 11 نفر خبره در حوزه پژوهش تعيين‌شده است. ابزار گردآوري اطلاعات، مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته بود. در نهايت، جهت تحليل اطلاعات به‌منزله محور اصلي نظريه‌پردازي مبتني بر داده‌ها، از روش تحليل محتواى مقوله‌اي استفاده شد. نتايج اين پژوهش، مشتمل بر سه بُعد و 13 مؤلفه محوري بود. براساس تحليل داده‌هاي پژوهش، از بُعد ساختاري عواملي چون تأكيد بر هدف‌مداري و تحول‌گرايي و برنامه‌ريزي هدفمند آموزشي، از بُعد رفتاري صداقت و امانت‌داري، مسئوليت‌پذيري و تأثيرگذاري و از بُعد زمينه‌اي تأكيد بر ارتقاي فرهنگ مهدويت، زهد و پارسايي، بندگي خالصانه و بصيرت، بيشتر مورد تأكيد بوده‌اند.