طراحي الگوي استقرار تخت هاي مراقبت ويژه در بيمارستان هاي ايران

مقدمه: تخت هاي بيمارستاني گرانترين بخش از سرويس ارائه خدمات در نظام سلامت كشورها هستند و در اين ميان تخت هاي مراقبت ويژه اهميت ببيشتري دارتد . اين مطالعه با هدف طراحي الگوي استقرار تخت هاي مراقبت ويژه در كشور انجام شد. مواد و روش: مطالعه حاضر از نوع پژوهش هاي توصيفي –تحليلي بوده كه در سال 97 انجام شد. جامعه پزوهش شامل 340 نفر از مديران و گان حوزه سلامت در 10 قطب آمايشي دانشگاههاي علوم پزشكي كشور بود. داده ها  از طريق پرسشنامه محقق ساخته جمع آوري و با نرم افزارSPSS 25  و Lisrel8.8 تحليل شد. از تحليل عامل اكتشافي و تائيدي جه تائيد مدل و همچنين از روش تحليل عناصر اصلي با چرخش عمودي و با تكنيك واريماكس، اجزاي اصلي عوامل موثر بر استقرار تخت هاي مراقبت ويژه  تعيين شد. يافته ها: در تحليل عاملي اكتشافي، 34 متغير در قالب 6 مؤلفه اصلي تقسيم شدند. نتايج شاخص هاي برازش براي مدل نشانگر پذيرش شاخص مورد مطالعه و پذيرش مدل است. همچنين 6 عامل اقتصادي (با5 مولفه)، سازماني (با 7 مولفه)، سياسي –اجتماعي (با 5 مولفه)، ساختاري  (با7 مولفه)، دموگرافيك  (با 5 مولفه)، جغرافيايي  (با 5 مولفه)، بعنوان ابعاد اصلي شناسايي  شدند كه 59.36 در صد از كل واريانس متغييرها را تحت پوشش قرار داده‌اند. پس از انجام تحليل عاملي تاييدي، كليه عوامل در حد مطلوب قرار داشتند و مدل، برازش خوبي رانشان داده و مورد تاييد بود. بعد دموگرافيك  داراي بيشترين وزن (0.80) و بعد اقتصادي (0.53) داراي كمترين ميزان تاثير بر استقرار تخت هاي مراقبت ويژه  بودند. بحث و نتيجه گيري: در اين مطالعه مدل استقرار تخت هاي مراقبت هاي ويژه تببين گرديد و از ميان مولفه هاي تاثيرگذار، مولفه عامل دموگرافيك نقش بسيار مهمي در توزيع تخت هاي مراقبت هاي ويژه دارد. سياستگزاران و مديران نظام سلامت جهت نيل به عدالت در سلامت بايد در تصميم گيري براي توزيع مناسب منابع بيمارستاني به خصوص تخت هاي بيمارستاني به مولفه هاي موثر برآن توجه ويژه اي داشته باشند.