آثار كلان اقتصادي اصلاحات ساختاري در نظام بازنشستگي ايران

The Macroeconomic Effects of Structural Reforms in Iran's Retirement System

هدف اين مقاله بررسي آثار توزيعي و رفاهي انتقال از نظام بازنشستگي پرداخت جاري به نظام اندوخته‌گذاري جزيي در ايران است. براي اين منظور، مدل‌هاي تعادل عمومي نسل‌هاي هم‌پوشان شش دوره‌اي طراحي و شبيه‌سازي شده است. نتايج شبيه‌سازي مدل طراحي شده نشان مي‌دهد كه با اصلاحات اعمال شده مصرف تمامي نسل‌ها افزايش يافته و پس‌اندازهاي افراد و به تبع آن انباشت سرمايه در اقتصاد كاهش مي‌يابد؛ نتيجه نهايي اين تحولات، كاهش توليد در سطح كل اقتصاد است. بر اساس اين نتايج و به اعتبار ركود فراگير در اقتصاد كشور، پيشنهاد مي‌شود كه سياست‌گذاران در زمينه اصلاحات نظام بازنشستگي به اصلاحات ساختاري عجولانه و انتقال به نظام اندوخته‌گذاري اقدام نكنند.

The purpose of this paper is to investigate the distributive and welfare effects of the transition from the current payment system to a partially funding system in Iran. For this purpose a six period OLG Models have been designed and simulated. The simulation results of the specified model show that, the consumption of all generations has increased and the saving of individuals and, consequently, capital accumulation in the economy is decline due to these reforms; the result of these changes is the decline in total production of economy. Based on these results and the widespread recession in the country's economy, it is suggested that policymakers do not resort to structural reforms and transition to funded system.