بررسي ارزش رجحاني گياهان مورد چراي گوسفند طي فصل چرا در مراتع استپي خشكه رود ساوه (مطالعه موردي: نژاد آميخته سنگسري-افشار)

تعيين ارزش رجحاني گونه‌هاي مرتعي از جمله اطلاعات ضروري براي برنامه‌ريزي و مديريت صحيح مرتع و دام است. اين پژوهش به‌منظور بررسي ارزش رجحاني گونه‌هاي مورد چراي گوسفند در ماه­هاي مختلف فصل چرا و با استفاده از روش شاخص انتخاب گونه‌ها در مرتع خشكه‌رود ساوه انجام شد. داده‌هاي مربوط به توليد و مصرف گونه‌ها در داخل و خارج از قرق از ابتداي فصل چرا (اواسط آبان ماه) تا انتهاي فصل چرا (اواسط ارديبهشت‌ماه) به مدت سه سال به‌منظور محاسبۀ شاخص انتخاب گونه جمع‌آوري شد. بر اساس نتايج به‌دست آمده بيشترين ارزش رجحاني مربوط به گونه‌هاي Poa sinaica (در كل ماه­هاي فصل چرا) و Salsola laricina(مخصوصاً در آبان و آذر) و كمترين آن مربوط به گونۀ Cousinia cylindraceae (در كل ماه­هاي فصل چرا و مخصوصاً در سال­هاي خشك) مي‌باشد. كاهش بارندگي در سال 1387 باعث افزايش درصد بهره‌برداري و شاخص رجحان گونه‌هاي مورد مطالعه شد. بطوريكه در فروردين 1387 گونۀ درمنه با شاخص رجحان 2 جزء گونه‌هاي نسبتاً خوشخوراك و گونه‌هاي  Noaeamucronata و Stachysinflata با شاخص بالاي 1/2  جزء گونه‌هاي كاملاً خوشخوراك مرتع به‌شمار آمد. گونۀ پرتوليد Salsola laricina در آبان و آذر ماه سال­هاي مورد مطالعه با شاخص بالاي 4/1 جزء گونه‌هاي نسبتاً خوشخوراك تلقي شد. اين گونه منبع بسيار مهمي براي تأمين علوفه دام­هاي مراتع استپي در طول سال به‌خصوص از اواسط آبان تا اواسط اسفند مي‌باشد كه با مديريت صحيح چرا همچون رعايت ظرفيت چرا و زمان ورود و خروج دام بايد از اين منبع خدادادي، حفاظت و از بهره‌برداري بيش از حد آن جلوگيري نمود.