بررسي ديدگاه زنان ايراني در مورد پديده يائسگي: يك مطالعه كيفي

زمينه و هدف: ادراك و ديدگاه زنان مي تواند در چگونگي كيفيت زندگي آنان مؤثر باشد. در اين مطالعه ديدگاه زنان در مورد پديده يائسگي مورد بررسي قرار گرفت. روش بررسي: اين مطالعه كيفي به روش پديدارشناسي با رويكرد كلايزي در ارتباط با ادراك زنان يائسه از پديده يائسگي، در سال 1397 انجام شد. تعداد 14 نفر از زنان در سنين 6045 سالگي (يائسه همسردار) براساس نمونه گيري مبتني بر هدف و همگن، از بين مراجعين مراكز جامع خدمات سلامت مشهد، انتخاب و تحليل محتوايي به شيوه هفت مرحله اي كلايزي اجرا شد. يافته ها: يافته ها در حيطه هاي اصلي نگرش نسبت به يائسگي و منابع حمايتي دسته بندي شدند. براساس يافته ها ديدگاه زنان به يائسگي، كاملاً متفاوت بود. مضمون اصلي يافته ها به عنوان سكوي پرواز يا سراشيبي انحطاط به دست آمد كه بيانگر تضاد عميق در ديدگاه زنان يائسه به پديده يائسگي (شامل چهار گروه جزء اجباري زندگي، رهايي، مرگ زنانگي و پلي به معنويت) بود. درخصوص منابع حمايتي، مضمون اصلي يافته ها به عنوان نيازمند حمايت (شامل: حمايت خانوادگي، آموزش، گروه هاي خوديار)در نظر گرفته شد. همه زنان معتقد بودند با شناخت مسائل و مشكلات يائسگي، آموزش راهكارهايي براي سازگاري با آن ها و افزايش آگاهي همسرانشان مي توانند كيفيت زندگي خود را در اين دوره بهبود بخشند. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد اكثر زنان، يائسگي را جزء فرآيند طبيعي زندگي خود مي دانند، اما اين فرآيند فيزيولوژيك همراه با مشكلاتي است كه كيفيت زندگي آنان را تحت تأثير قرار مي دهد؛ بنابراين چگونگي درك زنان از يائسگي، كيفيت زندگي آن ها را متأثر مي سازد. يافته هاي پژوهش حاضر مي تواند در زمينه طراحي مداخله هاي اصلاح كيفيت زندگي زنان يائسه مورد استفاده قرار گيرد.