بررسي پراكنش مكاني-زماني كيفيت و كميت آب زيرزميني دشت نورآباد

رشد شهري و افزايش آلاينده‌هاي آب، كاهش كيفيت و كميت منابع آبي را در پي دارد. در اين پژوهش تلاش شده است كه كيفيت و كميت آب زيرزميني دشت نورآباد بررسي شود. بدين منظور هايتوگراف بارش ارديبهشت‌ماه از سال 1376 تا سال 1396 ترسيم گرديد. با توجه به هايتوگراف ترسيمي، سال‌هاي 1383 و 1389 به‌عنوان سال‌هاي پربارش و سال‌هاي 1393 و 1396 به‌عنوان سال‌هاي كم بارش انتخاب شدند. نقشه پراكنش مكاني غلظت پارامترهاي كيفيت آب زيرزميني و همچنين سطح آب زيرزميني با استفاده از روش كريجينگ و انتخاب بهترين مدل با توجه به معيارهاي ارزيابي (RMSES، RMSE، ASE و MSE) براي سال‌هاي مذكور ايجاد شد، سپس با تقسيم حاصل‌ضرب رتبۀ هر پارامتر در وزن ميانگين آن بر تعداد كل پارامترها، شاخص GQI جهت بررسي كيفيت آب زيرزميني در سال‌هاي موردمطالعه (1383، 1389، 1393 و 1396) تهيه شد. نتايج نشان داد كيفيت آب اين منطقه در سال‌هاي بررسي‌شده در درجه‌ي مناسب قرار دارد. در كل سال‌هاي موردبررسي، ناحيه شمالي و جنوب شرقي دشت نورآباد داراي كيفيت مناسب‌تري نسبت به ديگر نواحي است. با بررسي نقشه‌هاي كميت و كيفيت مشاهده شد كه با افزايش فاصله سطح آب زيرزميني از سطح زمين، كيفيت آب مناسب‌تر مي‌شود.