معيارها و شاخص هاي پيشنهادي ارزيابي پايداري پروژه هاي تغذيه مصنوعي در چارچوب DPSIR (مطالعه موردي: پروژه تغذيه مصنوعي كال – جنوب استان فارس)

پروژه‌هاي تغذيه مصنوعي (آبخوان‌داري)، به‌طور مستقيم و يا غير مستقيم بر روي ابعاد زيست محيطي، اقتصادي و اجتماعي منطقه‌ي خود اثرگذار مي باشند. اين اثرگذاري مي تواند در جهت پايداري و يا عدم پايداري ابعاد سه‌گانه توسعه باشد. از اين رو لازم است اين پروژه‌ها مورد ارزيابي پايداري قرار گيرند. ارزيابي پايداري توسعه پروژه‌هاي تغديه مصنوعي در گام نخست نيازمند تعيين و تعريف چارچوب ارزيابي مي‌باشد. يكي از چارچوب هاي كارآمد و مؤثر در ارزيابي پايداري زيست محيطي، اقتصادي و اجتماعي، چارچوب DPSIR است. روش به كار گرفته شده در اين پژوهش، روش پرسشنامه‌اي – تحليلي مي‌باشد. بدين منظور ، معيارها و شاخص‌هاي ارزيابي در قالب چارچوب DPSIR و لحاظ نمودن مسايل زيست محيطي، اجتماعي و اقتصادي منطقه و هم‌چنين با نگاه ويژه به پروژه تغذيه مصنوعي اجرا شده در منطقه كال در جنوب استان فارس تعيين و تعريف گردند. اين پژوهش بر پايه ي روش دلفي از 16 تن از خبرگان پرسش‌گري صورت گرفته است. براساس نتايج اين تحقيق، تعداد 10 معيار در سه بعد زيست محيطي، اجتماعي و اقتصادي تعريف و وزن هر يك با روش دلفي كلاسيك تعيين گرديده است. هم‌چنين، تعداد 100 شاخص براي ابعاد سه گانه توسعه تعيين گرديد. براي بعد زيست محيطي با چهار معيار تعداد 45 شاخص ، براي بعد اجتماعي با سه معيار تعداد 27 شاخص و براي بعد اقتصادي با سه معيار نيز تعداد 28 شاخص تعيين و ارائه شده است. با توجه به معيارها و شاخص‌هاي تعيين شده مي‌توان به ارزيابي پايداري توسعه در خصوص پروژه تغذيه مصنوعي پرداخت.