روش ‌هاي تله‌اندازي و ذخيره‌سازي برف و استحصال آب حاصل از آن

در طي سال‌هاي اخير نه تنها ميزان كل بارندگي كاهش يافته است بلكه سهم بارش برف از بارندگي سالانه نيز كاهش  يافته است. در عوض تعداد بارش‌هاي با مقادير كم نسبت به بارش‌هاي با مقادير زيادتر افزايش يافته است. اين شرايط، افزايش ميزان تبخير از سطح خاك و كاهش حجم آب‌هاي نفوذ يافته به درون خاك را به همراه دارد. برف به واسطه سفيدي رنگ و بازتابش نور خورشيد، گرماي كمي از نور خورشيد جذب مي‌كند از اين‌رو مي‌تواند تا مدت زيادي بر روي زمين باقي مانده و سطح زمين را در برابر تبخير محافظت كند. برف به‌دليل ماندگاري بر روي سطح خاك، ذوب تدريجي و نفوذ آب حاصل از آن به خاك، از نظر ميزان آب قابل استحصال اثر بخشي بيش‌تري نسبت به باران دارد. با توجه به امكان استحصال و بهره‌برداري از آب حاصل از برف، لازم است كه براي مصارف گوناگون روش‌هاي متناسب، مفيد و مؤثر مورد بررسي، شناسايي و معرفي گردند. برف در زمان بارش به‌صورت تقريباً يكنواخت در هر منطقه بر روي زمين قرار مي گيرد. اما اگر توده برف از چسبندگي كافي برخوردار نباشد، ذرات آن توسط جريان وزش باد از جاي خود كنده شده و توسط باد حمل و در نهايت در نقاط ديگري ترسيب و انباشته مي‌شود. برف تازه معمولاً فاقد چسبندگي كافي است، از اين‌رو به راحتي توسط وزش باد حمل و جابجا مي‌گردد. محل ترسيب و تجميع برف‌هاي جابجا شده، در امكان و چگونگي استحصال آب آن تأثيرگذار است. اگر محل ترسيب برف هدفمند انتخاب شود و يا آن‌كه به طبيعت ديكته گردد مي توان از آب حاصل از آن بهره‌برداري بيش‌تري به عمل آورد. با اجراي پژوهشي در محدوده گردنه چراي واقع در استان چهار محال و بختياري، وضعيت ميزان انباشت و ذوب برف به‌مدت 6 سال مورد بررسي قرار گرفت. طي اين تحقيق نتايج و تجربيات ارزشمندي به‌دست آمد. در اين مقاله روش هاي تله‌اندازي، ترسيب و تجميع برف و موارد استفاده از آب حاصل از ذوب برف كه ماحصل تجربيات اجراي طرح فوق الذكر مي‌باشد ارائه خواهد شد.