بررسي روند تغييرات كمي و كيفي آبخوان دشت ابوغوير با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي

شناخت آب از نظر كيفيت، كميت و چگونگي حصول آن قدمي اساسي براي بهينه سازي مصرف است. كيفيت منابع آب نيز تحت تاثير شرايط محيطي و انساني متعددي قرار دارد. هدف از اين مطالعه بررسي تغييرات كمي و كيفي آبخوان دشت ابوغوير در استان ايلام طي يك دوره 14 ساله (1393-1380) بود. بدين منظور از آمار 33 حلقه چاه كمي و 10 حلقه چاه كيفي استفاده شد، پس از تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار ArcGIS نقشه هاي هم تراز و هم افت ترسيم شد. هيدروگراف واحد آب زيرزميني نيز براي محدوده دشت به دست آمد. براي بررسي كيفيت آب زيرزميني پارامترهاي EC و Cl مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج حاصل از نقشه هاي هم افت بيانگر اين بود كه بخش هاي مختلف دشت، افتي بين 1 تا 10 متر در طول دوره مطالعه داشته اند و در طي 14 سال به طور متوسط به ميزان 88/2 متر (به طور متوسط سالانه 20 سانتي متر) سطح آب كاهش يافته است. براي تعيين اثر ميزان بارش بر سطح آب زيرزميني، بارندگي اين دوره نيز مورد بررسي قرارگرفت. بيشترين ميزان تراز مربوط به سال آبي 1383 برابر با 77 متر و بيشترين بارندگي هم در طي اين سال به ميزان 345 ميلي متر روي داده است. نتايج نشان دهنده ارتباط معني دار بين بارندگي و ميزان تراز آب بود. بررسي پارامترهاي هدايت الكتريكي و ميزان كلر نيز حاكي از افزايش ميزان اين پارامترها در طي دوره بود. همچنين مناطق مركزي دشت داراي كيفيت پايين تري نسبت به ساير مناطق بودند كه به دليل تمركز چاه هاي بهره برداري و افت بيشتر اين مناطق است. از اين رو مي توان نتيجه گرفت كه مهمترين عوامل افت آب زيرزميني و تخريب كيفيت در دشت ابوغوير پديده خشكسالي، برداشت بي رويه و تعداد زياد چاه ها است.