تحليل فضايي اماكن ورزشي و ارزيابي نحوه دسترسي به اين مراكز با توجه به الگوي توزيع فضايي آنها در سطح شبكه‌هاي ارتباطي (نمونه موردي: شهر اصفهان)

ايجاد مكانهاي مناسب براي ورزش و تفريح، در جهت سالم نگه داشتن افراد و همچنين در دسترس بودن اين فضاها براي تمامي ساكنان شهر ودر نتيجه به وجود آوردن محيط‌هاي آرام مي‌تواند به عنوان عاملي مهم در سلامت رواني و اجتماعي شهروندان ايفاي نقش كند. بر اين اساس هدف از اين تحقيق تحليل فضايي اماكن ورزشي و ارزيابي نحوه دسترسي به مراكز ورزشي با توجه به الگوي توزيع فضايي آنها در سطح شبكه‌هاي ارتباطي شهر اصفهان مي­باشد. روش انجام تحقيق تحليلي-كاربردي است. جهت تحليل داده­ها از مدل‌هاي تحليل شبكه، مدل ويليامسون، شاخص ميانگين نزديكترن همسايه، شاخص موران و مدل تراكمي كرنل استفاده شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش مشخص ساخت كه سرانه مراكز ورزشي شهر اصفهان با كمبود حدود 1.63 متر مربعي نسبت به حداقل سرانه پيشنهادي وزارت مسكن و شهر سازي روبه رو مي‌باشد، همچنين توزيع فضايي خوشه‌اين كاربري‌ها باعث عدم دسترسي مناسب شهروندان به اين كاربري‌ها شده است و در بهترين حالت يعني شعاع خدمات رساني 8 دقيقه فقط حدود 7 درصد مساحت شهر را پوشش مي‌دهند و در محدوده خدماتي 25 دقيقه‌اي از اين كاربري‌ها حدود 65 درصد محدوده شهر را خدمات رساني مي‌كنند. نتايج حاصل از اين پژوهش مي‌تواند به برنامه ريزان شهري و مديران ورزشي در جهت درك و اولويت بندي مسائل شهري و يافتن راه حل‌هايي براي رفع اين مشكلات كمك شاياني نمايد.