مقايسه تطبيقي شهر سبز در نظام برنامه‌ريزي شهري آلمان و ايران (مورد مطالعه – كلانشهرهاي برلين و تهران)

امروزه شهرها بعنوان عامل اصلي ناپايداري در جهان، به موازات مجموعه تحولات تكنولوژيك و به تبع آن توسعه شهري، تراكم بيش از حد جمعيت و تمركز فعاليت‌هاي اقتصادي در شهرها، پيامدهاي زيست محيطي متعددي را كه با كيفيت زندگي و رفاه مردم در مناطق شهري رابطه‌اي تنگاتنگ دارد، متحمل مي‌شوند. ازاينرو بكارگيري رويكردهاي جديد زيست محيطي نظير شهر سبز، در برنامه‌ريزي و توسعه شهري از اهميت ويژه‌اي برخوردار است و مسير دستيابي به توسعه پايدار شهري را هموار مي‌سازد. كشور آلمان بعنوان يكي از كشورهاي موفق جهان در زمينه رويكرد شهر سبز مطرح است. بمنظور دستيابي به نتيجه مطلوب، ارزيابي معيارها و شاخص‌هاي كمي و كيفي شهر سبز در آلمان، ضروريست و مي‌تواند راهگشاي مناسبي براي فعاليتهاي مشابه در مناطق كلانشهري ايران؛ منجمله كلانشهر تهران باشد. هدف اصلي مقاله تبيين واقعيت‌هاي كلان جهت برنامه‌ريزي و مديريت منطقه كلانشهري تهران مي‌باشد. روش مورد استفاده در اين پژوهش مقايسه تطبيقي در بررسي نمونه موردي است. اين پژوهش با استراتژي كيفي به لحاظ هدف، توصيفي و به لحاظ روش، كتابخانه‌اي و مبتني بر تحليل اسناد و مدارك و با رويكرد تحقيقات توسعه‌اي انجام شده است. در يك مقايسه تطبيقي علل ناكامي اين رويكرد در ايران بيان مي‌شود و در خاتمه، اين مقاله از پيشنهاداتي كه جهت بهبود وضعيت زيست محيطي كلانشهر تهران و ايجاد پايداري بيشتر ارائه مي‌شود، نتيجه‌گيري مي‌كند.