مطالعه وضعيت تعادل نسلي در نظام بودجه ريزي دولتي ايران با استفاده از مدل بومي حسابداري نسلي

Studying the state of equilibrium in the state budgeting system of Iran Using the Native Generation Accounting Model

حسابداري نسلي موضوعي است كه براي اندازه گيري تحميل بار مالي نسبي بر روي نسلهاي مختلف تكامل و توسعه يافته است. پژوهش حاضر به دنبال طراحي و تدوين مدل حسابداري نسلي متناسب با ساختار اقتصادي و مالي كشور ايران و بررسي نحوه برخورد با نسلهاي مختلف از ديدگاه سياست هاي مالي دولت است. اين پژوهش يك پژوهش توسعه اي است، از نظر زمان انجام پژوهش يك پژوهش طولي از نوع آينده نگر و سري زماني از سال 1389 لغايت 1464 ميباشد و از نظر نوع داده ها يك پژوهش توصيفي-تحليلي غير آزمايشي از نوع شبه تجربي يا مشاهده اي است. اين پژوهش فاقد جامعه و نمونه آماري بوده و در برگيرنده محيط آماري است. نتايج نشان داد كه با فرض تداوم سياست هاي مالي كنوني، هرچه نرخ رشد GDP در كشور بالاتر و نرخ تنزيل پايينتر باشد، ميزان عدم تعادل نسلي بيشتر خواهد شد و عدم تعادل نسلي به سود نسل آتي و ضرر نسل فعلي ميباشد. در اينجا مفهوم محدوديت با جمع صفر مصداق پيدا ميكند.

Generational accounting is an issue that has evolved and developed to measure the relative financial burden imposed on different generations. The present study seeks to design and develop a generational accounting model commensurate with the economic and financial structure of Iran and to study the way of dealing with different generations from the point of view of financial policies of the state. This research is a developmental research. From the viewpoint of the research time, a longitudinal, forward-looking and time series research is conducted from 2010 to 2083. This research has no population and statistical sample and includes the statistical environment. The results showed that with the assumption of the continuation of current financial policies, the higher the GDP growth rate in the country and the lower the discount rate, the more generational imbalances will increase, and the generation imbalance will be in the benefit of the future generation and disadvantage of the current generation. Here, the concept of constraint is an example of zero sum.