مقايسۀ تأثير مشاورۀ گروهي به روش تحليل رفتار متقابل و روش راه حل‌محور بر ابرازگري هيجاني (پيش‌بين رفتارهاي پرخطر) در دانشجويان

The Effect of Collegian's Group Counseling by Transactional Analysis in Comparison with Solution Focused Therapy on Emotional Expressiveness (Preceding High-risk Behaviors)

امروزه در تحليل پويش مخاطرات انساني در جامعة شهري ايران و بررسي ديناميسم شهرنشيني از جنبة آسيب‌شناسي شهرها، توجه به رفتارهاي پرخطر و ناپايداري‌هاي رفتاري چون كج‌رفتاري، پرخاشگري و ونداليسم، نداشتن تعادل و گسست در زندگي خانواده‌ها و پيش‌بيني‌كننده‌هاي آن ضرورت دارد. رفتارهاي پرخطر همچون خرابكاري، اعمال منافي عفت، رفتارهاي انحرافي و حتي جنگ، متأثر از هيجان‌خواهي و ابراز نامناسب هيجان است. سبك‌هاي معيوب و نامناسب ابراز هيجانات، پيش‌بيني‌كنندۀ قوي در بروز رفتارهاي پرخطر محسوب مي‌شوند. همچنين در مواجهه با بلايا و مخاطرات طبيعي، ابراز مناسب هيجانات، عاملي مهم براي جلوگيري از ابتلا به اختلالات خلقي و رواني و آسيب‌هاي اجتماعي به‌شمار مي‌رود. پژوهش حاضر به بررسي تأثير مشاورۀ گروهي به روش تحليل رفتار متقابل و روش راه حل‌محور بر ابرازگري هيجاني به‌عنوان پيش‌بيني‌كننده‌اي براي كاهش رفتارهاي پرخطر پرداخته است. روش پژوهش در اين تحقيق، شبه‌آزمايشي پيش‌آزمون – پس‌آزمون است. از پرسشنامۀ ابرازگري هيجاني به‌عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. جامعۀ آماري، دانشجويان دانشگاه هنر تهران بودند كه بدين منظور ابتدا از آنها، پرسشنامۀ ابرازگري هيجاني گرفته شد تا افرادي كه ابرازگري هيجاني ضعيفي دارند، مشخص شوند. سپس 54 نفر از آنان، به‌طور تصادفي به‌عنوان نمونۀ آماري انتخاب شدند. اين دانشجويان منتخب به‌طور تصادفي با در نظر گرفتن افت نمونه به سه گروه هجده‌نفره تقسيم شدند. دو گروه از دانشجويان، گروه آزمايش و يك گروه، گروه كنترل را تشكيل دادند. در يك گروه، مشاورۀ گروهي به روش تحليل رفتار متقابل در 10 جلسۀ 5/1 ساعتي و در گروه ديگر، مشاورۀ گروهي به روش راه حل‌محور در 10 جلسه 5/1 ساعتي صورت گرفت. در پايان جلسات، پرسشنامۀ ابرازگري هيجاني به‌عنوان پس‌آزمون گرفته شد. يك ماه پس از پايان مشاوره‌ها، جلسات پيگيري براي گروه‌هاي آزمايش برگزار شد. سپس از همۀ گروه‌هاي آزمايش و كنترل، از نو پرسشنامۀ ابرازگري هيجاني گرفته و در پايان، نتايج حاصل با يكديگر مقايسه شد. روش‌هاي آماري مورد استفاده در اين تحقيق، براي توصيف داده‌ها، آمار توصيفي (ميانگين) است و آمار استنباطي به‌كاررفته، روش تحليل واريانس اندازه‌گيري مكرر است. نتايج اين پژوهش نشان داد كه در سطح معناداري 001/0، مشاورۀ گروهي به روش تحليل رفتار متقابل بر افزايش ابرازگري هيجاني مؤثر است. در سطح معناداري 001/0، مشاورۀ گروهي به روش راه حل‌محور نيز بر افزايش ابرازگري هيجاني مؤثر است. در سطح معناداري 04/0، مشاورۀ گروهي به روش راه حل‌محور از مشاورۀ گروهي به روش تحليل رفتار متقابل بر افزايش ابرازگري هيجاني مؤثرتر است.

The analysis of human hazards of urban community and investigating urbanization perspective is necessary to address high-risk behaviors and behavioral uncertainties such as behavioral biases, aggression, vandalism, and social imbalance in the lives of families and predictors in Iran. The risky behaviors such as vandalism, acts of chastity, deviant behavior, and even war are affected by excitement and improper emotion expression. Improper styles of emotional expressiveness are a strong predictor of high - risk behavior. Also, emotional expressiveness is a key factor which prevent mood and Psychological disorders and social harms in facing disasters and natural hazards. This study aims to investigate the effect of Therapy by Transactional Analysis in comparison with Solution Focused Therapy on collegian's Emotional Expressiveness. This is a quasi-experimental study. The Emotional Expression questionnaire is used to identify the collegian's Emotional Expressiveness as the pre-test and the post-test. Statistical society of this study comprised of University of Art's collegians in Tehran. For this purpose, firstly, collegians of the University of Art were asked to complete the emotional expressiveness questionnaire so that, collegians with low emotional expressiveness could be identified. Then, 54 collegians were randomly selected as the statistical sample. These 54 collegians randomly divided into 3 groups, and each group comprised of 18 collegians. Two groups were considered as the Experimental Groups, and one group was considered as the Control Group. Each Experimental Groups had 10 intervention sessions of therapy by two different types of (Transactional Analysis (TA) & Solution Focused Therapy (SFT)) approaches. A post-test was taken in the end, from all groups. One month after the end of sessions, a follow up session was held, and Emotional Expression questionnaire was taken again from all groups and then the results were compared with each other. The statistical methods used in this study are descriptive statistics (mean) and inferential statistics (the frequency measurement variance analysis method). The results showed significant efficacy in symptoms of Emotional Expressiveness in collegians under SFT experimental group and the results were compared with the control group (p<0.001), and results also showed significant reduction in symptoms of Emotional Expressiveness in collegians under TA experimental group and compared with the control group (p<0.001). Final results showed that Solution Focused Therapy is more effective than Transactional Analysis to increase emotional expression (p>0.04).