بررسي امكان سنجي استفاده از انواع پوشش هاي بايو پليمري بر روي مواد بسته بندي كاغذي

نگراني هاي زيست محيطي در رابطه با استفاده از تركيبات و پوشش‌هاي سنتزي براي كاربردهاي بسته بندي افزايش يافته است. خصوصيات ممانعتي و ترشوندگي كاغذها معمولاً به وسيله كاربرد مشتقات مبتني بر نفت مانند: پلي اتيلن، موم و يا مشتقات فلوئوردار به عنوان تركيبات پوشش دهي كنترل مي‌شود، در حالي كه آب گريزي سطح از طريق به كارگيري اين پليمرها بهبود مي‌يابد. اين تركيبات به دليل محدوديت در منابع فسيلي نفتي، قابليت بازيافت ضعيف و نگراني هاي زيست محيطي در رابطه با ضايعات توليد شده به علت عدم تجزيه بيولوژيكي نامطلوب هستند. به اين ترتيب بايوپليمرهاي تجديدپذير را مي توان به عنوان پوشش هاي ممانعتي بر روي مواد بسته بندي كاغذي مورد استفاده قرار داد. بايوپليمرها شامل: پلي ساكاريدها، پروتئين ها، ليپيدها و پلي استرها هستند كه بر روي پوشش هاي كاغذي به كار برده مي شوند. اين پوشش هاي بايوپليمري، ممكن است انتقال ناخواسته رطوبت را به محصولات غذايي به تأخير بيندازند و مانع خوبي براي نفت و اكسيژن باشند، زيست‌تخريب پذير هستند و پتانسيل خوبي براي جايگزيني پوشش هاي سنتزي كاغذ و مقوا دارند.