بنيان‏‌هاي طبيعي صلح و دوستي در آيين نوروز

آيين نوروز يكي از آيين‌هاي سنتي ايرانيان است كه بر‌اساس نظم و بنيان طبيعي استوار شده است. اين بنيان طبيعي هم واجد ويژگي‌هاي طبيعي است و هم از مشخصهٔ اجتماعي برخوردار است. در‌عين‌حال بنيان‌هاي طبيعي نوروز زمينه‌ساز صلح و دوستي در رابطهٔ ميان انسان و طبيعت و انسان با انسان است. اين بنيان‌ها عبارت‌اند از: آغاز، پايان، تنوع و شادي‌بخشي، زندگي، حيات، چرخه(اكوسيستم)، همگوني با طبيعت، ارزش(نه بهاي) طبيعت و ريتميك بودن زمان. بنيان‌هاي طبيعي به ابعاد اجتماعي زيست بشر يعني صلح و دوستي كمك مي‌كنند. اين مقاله بر اين‌ باور است كه با درك نوروز از منظر طبيعي مي‌توان به بسياري از ابعاد زيست انسان ايراني در سير تاريخي آن رسيد؛ زيرا آيين نوروز از گذشته تداوم داشته و اين تداوم نوعي معناي طبيعي و اجتماعي را با خود به همراه داشته كه در طي دوران زيست انسان ايراني همراه زندگي ايرانيان بوده است. آيين نوروز در‌عين داشتن وجه پيوستاري زيست ايراني و نوعي همگوني و همبستگي فكري، از بنيان‌هاي طبيعي برخوردار است كه امكان تسرّي و پذيرش در آن، فراوان است و نگاه خاص‌گرايانه ندارد كه مانع همزيستي و پذيرش و دوستي ميان ايرانيان و غيرايرانيان باشد. اين به نوعي راز ماندگاري نوروز نيز محسوب مي‌شود.