بررسي تطبيقي انتقادي چگونگي كاربست عقل به مثابه منبع در عقايد ديني، در كلام عقلي و تفكيكي

عقل و خرد يكي از منابع مهم معرفت اعتقادي است و روش كاربست آن از اهميت بسياري برخوردار است. تاريخ علم كلام شاهد جريانات مختلفي در اين زمينه بوده است. آنچه در اين مقاله دنبال مي شود نگاهي به رويكرد كلام ديرپاي عقلي / فلسفي در سنت فكري تشيع، و ديگري جريان نوپاي كلام تفكيكي و سنجش آن دو است. روش تحقيق در اين بحث، اسنادي و تحليلي است و ماحصل آن اين است كه فارغ از برخي اختلافات مصداقي، رويكرد تفكيكي، در صورت گريز از عقل استدلالي و ضوابط منطقي، تهي از هرگونه پشتوانه معتبري بوده و سرانجام به ندانم گويي و بن بست معرفتي خواهد انجاميد.