تلازم هدايت الهي و عصمت انبياء از ديدگاه علامه طباطبايي و پاسخ به اشكالات

علامه طباطبايي عصمت انبياء از معصيت را به وسيله دليل «تلازم هدايت الهي و عصمت» اثبات مي‎كند. اين دليل از ابتكارات علامه است كه با استفاده از تفسير قرآن به قرآن و قرار دادن چند دسته از آيات، عصمت انبياء از گناه را اثبات كرده است. مسئله اين است كه ديدگاه ايشان در جهت اثبات عصمت به وسيله اين دليل چگونه است، و آيا اشكالات مطرح شده بر آن وارد است يا خير؟ استدلال ايشان متشكل از سه مقدمه برگرفته از آيات قرآن است: 1. انبياء مهتدي به هدايت الهي هستند 2. هيچ نوع ضلالتي متوجه هدايت يافتگان به هدايت الهي نيست 3. هر معصيتي ضلالت است. نتيجه: انبياء از معصيت كه ضلالت است معصوم‎‌اند. اين مقاله در صدد است كه با استفاده از روش تحليل و توصيف، به تبيين اين دليل و پاسخگويي به اشكالات آن پرداخته و نشان داده است كه اشكالات مطرح شده بر اين دليل، وارد نمي‎باشد.