بررسي عوامل مؤثر بر رقابت‌پذيري شهري براساس مدل پيشنهادي Saez با تكيه بر مفهوم Coopetition (مطالعه موردي: شهر تهران)

امروزه شهرهاي پيشرفته براي بدست آوردن فرصتهاي مناسب جهت توسعه وجذب سرمايه گذاري‌ها، با يكديگر دررقابت هستند. رقابت ازموضوعات كليدي درتئوري هاي برنامه ريزي منطقه‌اي وشهري دردوره معاصر محسوب مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي توان رقابت پذيري كلان شهر تهران به عنوان پايتخت و مقايسه آن با كلان شهرهايي از چهار منطقه مهم و استراتژيك كشورصورت گرفته است تا ضمن تعيين موقعيت رقابتي فعلي آنها، امكان تدوين سياستهاي رقابتي موثرتر در آينده فراهم شود. روش تحقيق دراين مقاله از نوع توصيفي –تحليلي واستفاده ازمدلي است كه saez براي ارزيابي توان رقابت پذيري 159 شهر در 26 كشور اروپايي به كار برده است. نتايج حاصل از تحقيق، كسب امتياز 9.37 در تهران را نشان مي‌دهد. امتيازي كه تقريباً به كلانشهرهاي طراز اول اروپا مانند لندن، پاريس ومادريد نزديك است. همچنين يك شيب ملايم كاهشي در امتيازات كلان شهرهاي مشهد، تبريز و اهوازدرمقايسه با تهران و يك نتيجه غير قابل انتظار در نمره زاهدان مشاهده مي‌گردد. تحليل شاخصهاي رقابت پذيري، حاكي از تفاوت قابل ملاحظه در ماهيت پتانسيل هايي است كه كلان شهرهاي مورد مطالعه با اتكا به آنها وارد اين عرصه شده‌اند. بنابراين به منظوردستيابي به يك موقعيت رقابتي پايدار، تهران و ديگر كلان شهرها بايستي با تقويت بعد نوآوري و اتكا بر استراتژيهاي دانش محوربه تجديد نظر در الگوي فعلي رقابتي خود بپردازند