بررسي و نقد ديدگاه هاينس هالم و اندرو جي نيومن درباره‌ مهدويت و مسائل پيراموني

با پيروزي انقلاب اسلامي ايران در سال 1979م (1357ش)، شرق‌شناسي وارد عرصه جديدي شد. ماهيت انقلاب اسلامي ايران چنان بود كه سياست‌هاي حكومتي كشورهاي جهان به ويژه در قرن بيستم را بر هم زد و دريچه جديدي حول محور حاكميت دين طبق آموزه‌هاي اسلام ناب براي اداره‌ جهان به سوي بشريت باز نمود. آن‌چه مستشرقين را به واكنش وا داشت و منجر به بازنگري آنها در مطالعات اسلامي‌شان شد؛ مسائلي همچون جايگاه امامت، مهدويت و ولايت فقيه در اين حكومت جديد بود. آن‌چه در اين پژوهش مورد تأكيد است، بررسي آراء هالم و نيومن (دو مستشرق متأخر) در عقيده‌ مهدويت است كه نتيجه‌ آن زير سؤال بردن مشروعيت نظام جمهوري اسلامي ايران است. با توجه به روش تاريخي و حديثي دو مستشرق مورد مطالعه، روش اين نوشتار نيز جمع‌آوري شواهد و قرائن تاريخي و ذكر احاديث در اثبات مسائل مورد ترديد اين دو متفكر غربي است. اين تحقيق براي اثبات متولد شدن امام دوازدهم در سال 255ه.ق و غيبت ايشان در زمان كنوني و صدور مجوز تشكيل حكومت اسلامي به نيابت از امام غايب در صورت فراهم شدن شرايط و در نتيجه مشروعيت نظام مقدس جمهوري اسلامي در زمان غيبت است.