كليدواژه :
هزار و يك شب , گفته‌پردازي و شهرزاد , هم‌گفته‌پرداز , كاركرد انگيزشي
چكيده فارسي :
حين خواندن هزار و يك شب نمي توان به تكرار چشم گير عناصر متني كه مدام به فرآيند گفته پردازي اشاره مي كنند بحين خواندن هزار و يك شب نمي توان به تكرار چشم گير عناصر متني كه مدام به فرآيند گفته پردازي اشاره مي كنند بياعتنا بود. تحليل و بررسي اين نشانه هاي متني كه به خاستگاه گفته ارجاع مي دهند، اين امكان را فراهم مي سازد تا به آنچه در پس و وراي نشانه ها رخ مي دهد پي برد. نوشته پيش رو مي كوشد تا با استفاده از ديدگاه گفتماني با رويكرد نشانه معناشناختي به مطالعه نشانه هاي يادشده در هزار و يك شب مي پردازد. اين بررسي ها حاكي از آنند كه گفته مدام بر نقش پررنگ سه عنصر گفته پردازي، گفته پرداز و هم گفته پرداز تاكيد دارد. جستار حاضر درصدد است تا نشان دهد كه گفته در اين گفتمان بيش از هر چيزي به فرآيند توليد خود اشاره دارد به نحوي كه گفته پردازي به يكي از مضمون هاي اصلي اين متن بدل مي شود. چنين كنش آگاهانه اي از سوي گفته پرداز و نمايندگان متني آن در سطوح گوناگون روايتي از اهميت فراواني برخوردار است. نتيجه اين كه گفته پرداز متني تمام تلاش خود را بكار مي بندد تا پس از جلب توجه شريك گفتماني خود، نخست شالوده سامانه ارزشي، فكري، عقيدتي و هستي شناختي او را برهم بريزد و سپس، به مدد ترفندهاي تكرار و تلقين، به نحو احسن از كاركرد ترغيبي و حكمي كلام استفاده مي كند تا نظام ارزشي و عقيدتي نويني را كه بيشتر با منافع او سازگار است جايگزين سامانه پيشين كند.
چكيده لاتين :
While reading One Thousand and One Nights, one cannot ignore the significant repetition of the textual elements that frequently point out to the process of enunciation. Analysis and evaluation of these textual signs, that refer to the origin of the utterance, provide the reader with an understanding of those that occur behind and beyond the signs. Applying a semiotic analysis of discourse approach, the present study tries to analyze the above signs in One Thousand and One Nights. The analysis indicates that 'the utterance' always emphasizes the important role of the three elements of enunciation, enunciator, and co-enunciator. The present study is to show that, in this discourse, the utterance more than anything else refers to the process of its production so that enunciation has turned to a major part of the content of the text. No doubt such deliberate overemphasis of the enunciator and its textual representations in different levels of narrative is of prime importance. As a result, the textual enunciator has made every effort to, first, disturb the bases of his co-enunciator's system of values and his intellectual, ideological, and ontological systems; and then, through repetition and suggestion, use the urging and persuading functions of language to create in him a new system of value and ideology more compatible with his own interests
