شناسايي و پهنه بندي مناطق مستعد زمين لغزش با استفاده از روش شي گراء و تئوري احتمالات شرطي (قضيه بيزين)،مطالعه موردي: (كرانه جنوبي حوضه آبريز اهر چاي از روستاي نصيرآباد تا سد ستارخان)

حركات توده اي و زمين لغزش از مخرب ترين مخاطرات طبيعي محسوب مي گردند. لذا شناسايي عوامل موثر در وقوع زمين لغزش هاي موجود در يك حوضه و پهنه بندي خطر آن يكي از ابزارهاي اساس جهت دستيابي به راه كارهاي كنترل اين پديده و انتخاب مناسب ترين و كاربردي ترين گزينه موثر مي باشد. در اين مطالعه پيش بيني مكاني خطر زمين لغزش با استفاده از تئوري احتمالات شرطي (قضيه بيزين)، در كناره هاي جنوبي اهر چاي از روستاي نصير آباد تا سد ستار خان، بر پايه زمين لغزش هاي رخ داده در گذشته كه به وسيله روش شي گراء استخراج و شناسايي گرديده است، صورت گرفته است. با استفاده از احتمالات تئوري بيزين ارتباط بين پارامترها و مناطق لغزشي(دو سوم مناطق لغزشي) تعيين و وزن هر طبقه از پارامترها بدست آمد. با توجه به نقشه بدست آمده و نيز وزن كلاس­هاي هر يك از پارامترها، كلاس تراس­هاي آبرفتي قديمي ومخروافكنه­هاي مرتفع در لايه سازند،مرتع متوسط در بين كلاس­هاي كاربري زمين، جهات شمالي و شمال غربي، شيب­هاي 25-5 درجه و نيز فاصله 270-125 متر از رودخانه بيشترين وزن و تاثير را در وقوع زمين لغزش­هاي منطقه دارا هستند. دقت نقشه حساسيت زمين لغزش با استفاده يك سوم(12 نقطه لغزشي) مناطق لغزشي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتيجه ارزيابي نشان داد كه مدل با قابليت پيش­بيني 945 /0 درصد و و ضريب كاپاي 93/ 0 زمين­لغزش­ها در كلاس خطر زياد و خيلي زياد دقت قابل قبولي در ارزيابي و تهيه نقشه حساسيت زمين لغزش دارد.