كليدواژه :
ايران , آسياي مركزي , ژئوپليتيك , ژئوكالچر , پيوندهاي ذهني
چكيده فارسي :
يك باور عمومي شايعي وجود دارد كه مولفه هاي ژئوپليتيكي، عناصر مشترك فرهنگي، تاريخي و سياسي مي‌توانند در همگرا كردن كشورهاي يك منطقه نقش كليدي داشته باشند. با وجود چنين اشتراكاتي، ايران و كشورهاي آسياي مركزي در برقراري تعامل هاي معنادار بر اساس اين اشتراكات، و در نتيجه در همگرايي حول محور آنها، ناكام بوده اند. بنابراين مسأله اصلي اين مقاله اين است كه با وجود مؤلفه هاي ژئوپليتيكي، ژئوكالچري و ژئواستراتژيكي، چرا ايران و كشورهاي آسياي مركزي و قفقاز در ايجاد يك همگرايي و تعامل معنادار منطقه اي ناكام بوده اند. يافته هاي اين مقاله حاكي از آن است كه يك عامل مهم در اين زمينه، نبود پيوندهاي ذهني است. براي ايجاد همگرايي، اين اشتراكات بايد به ارزشهاي مشترك، به تفكر مشترك و نهايتاً به پيوند ذهني ترجمه شوند. پيوند ذهني مي تواند همه مؤلفه هاي مشترك ديگر را به عواملي براي همگرايي منطقه اي ترجمه كند. بدون چنين پيوندي، شكل گيري همگرايي منطقه اي تقريباً ناممكن است. بحث مي شود كه عوامل مختلفي در سطوح فرامنطقه اي، منطقه اي و داخلي وجود دارند كه مانع از شكل گيري اين پيوند ذهني بين ايران و كشورهاي اين منطقه شده اند.
چكيده لاتين :
There is a widespread belief that geopolitical factors, common cultural, historical and
political elements can foster integration or convergence between countries in a specified
region. In this study we argue that despite these commonalities, Iran and countries of the
Central Asia have not been able to establish meaningful interactions and consequently,
integrate around them. So the main issue that we will deal with is that why Iran and Central
Asian Countries, despite Geopolitical factors, Geo-cultural commonalities and Geostrategic
elements, haven’t been able to foster a regional meaningful convergence. Based on
the question that has been raised, the research methodology of the paper is qualitative data
analysis. Based on inductive reasoning, we have collected qualitative data to provide sound
and verifiable answer to the question. The data has gathered from library sources,
statements and documents. Findings of this research contend that in order to create
integration and convergence, these commonalities should be translated into mutual values, a
shared way of thinking and finally, into mental connectivity. Mental Connectivity can
translate all other common factors to a pathway of regional integration. Without such a
connectivity, it is somehow impossible to foster a regional integration. There are factors at
three levels of trans-regional, regional, and domestic spheres that are on the way of
establishing such a mental connectivity.
