بررسي چگونگي ساخت و تعامل استعاره‌هاي گفتمان‌ هاي قدرت و پادقدرت در روزنامه‌هاي ايران بر اساس مدل هارت و لوكس (2007) و چارتريس بلك (2004

The study of the formation and interaction of the metaphors in power and counter- power discourses in Iran's press according to Hart and lukes (2007) and Charteris-Black (2004

گفتمان ها همواره در تلاشند با كنترل ذهن مخاطب به گفتمان قدرت تبديل شوند. مقالۀ حاضر با استخراج و بررسي توصيفي تحليلي استعاره هاي 600 مقالۀ سياسي و اجتماعي برخي روزنامه هاي اصلاح طلب و اصول گرا در دو دورۀ پادقدرت و قدرت به روش پيكره اي و با رويكردي شناختي انتقادي، در دو مدل هارت و لوكس (2007) و چارتريس بلك (2004) نحوۀ به كارگيري استعاره هاي قدرت، پادقدرت و تعاملاتشان را بررسي مي كند. نتايج به دست آمده نشان مي دهد گفتمان ها با استفاده از رسانه در منابع فردي و اجتماعيِ ساخت استعاره دست مي برند. با انتخاب استعاره ها و شكل دهي مفاهيم ذهني كه منطبق با گفتمان گروهشان است، گسترۀ شناختي تجربي و حتي ايدئولوژي و فرهنگ افراد را دچار جرح و تعديل و معناي مورد نظر خود را ايجاد مي كنند. سپس، با به كارگيري ايدئولوژي، فرهنگ و تاريخ دست به انتخاب و يا ساخت استعاره هاي جديدتر مي زنند. به اين ترتيب، به گفتمان خود مشروعيت مي بخشند و از گفتمان رقيب مشروعيت زدايي مي كنند و فرايند متقاعدسازي اتفاق مي افتد. در صورتي كه گفتماني مشروعيت بهتري داشته باشد، گفتمان پادقدرت استعاره هاي موفق آن را مصادره به مطلوب مي كند. طبق يافته هاي پژوهش طرح واره هاي استعاري دو جناح مطرح، از مفاهيم واحدي مانند دولت ، انتخابات ، قدرت و ... بسيار متفاوت است و در واقع به شدت همديگر را تضعيف مي كنند تا بتوانند از گفتمان رقيب مشروعيت زدايي كنند و به گفتمان خود مشروعيت بيشتري ببخشند.

Nowadays different discourses compete to have the most influence on the people’s minds to change into the power discourse. The present article shows how power and counter- power metaphors are made and used. To this end, in a corpus type of study, 600 articles of two parties - conservatives (Osool- garayan) and reformists ( Eslah –talaban) - during their counter- power and power period were chosen. The metaphors were extracted and analyzed using a critical- cognitive approach in a descriptive – analytic method, according to Chartris – Black 2004 and Hart and Lukes (2007). The results show that the hegemonic discourse uses media to manipulate the personal and social sources of knowledge as well as choosing metaphors and forming the mental concepts and giving the related information. In this way they reform the cognition and experiential latitudes. They reconstruct new metaphors using ideology, culture and history to legitimate the counter- power discourse and delegitimize the power discourse in order to convince. Media repeat the desired metaphors and construct people’s concepts and finally beliefs. If a discourse has legitimacy, the counter- power discourse uses its words and metaphors. According to the findings of the research the metaphorical schemas of some concepts such as government, election, power etc. are used completely different in these two discourses and delegitimize each other.