شناسايي يك جهش جديد در ژن CNNM4 در خانواده ايراني مبتلا به سندرم جليلي

زمينه و هدف: سندرم جليلي، يك بيماري ژنتيكي بسيار نادر با وراثت اتوزومي مغلوب است كه تاكنون تنها در 33 خانواده در جهان گزارش شده است. مبتلايان به اين بيماري همزمان دچار اختلالات شبكيه از نوع ديستروفي مخروطي استوانه اي و اختلالات دنداني از نوع آميلوژنز ايمپرفكتا مي شوند. در اين مطالعه به شناسايي يك مورد جهش ايجادكننده سندرم جليلي در خانواده ايراني پرداخته شده است. معرفي مورد: مورد دو برادر مبتلا به سندرم جليلي در يك خانواده ايراني هستند كه به وسيله روش سانگر، توالي ژن دخيل در ايجاد اين بيماري (CNNM4) در آن ها مشخص گرديد. والدين غيرهم خون بوده و در يك روستاي كوچك آذربايجان شرقي واقع در شمال غربي ايران سكونت داشتند. هر دو فرد مبتلاي خانواده از دوره كودكي دچار تخريب ميناي دندان شده بودند. علائم چشمي در آنان از دوره نوجواني آغاز و در نهايت منجر به فوتوفوبيا، كوررنگي و از دست دادن ديد مركزي شده بود كه با گذر زمان ديد مبتلايان در شب و در نور كم، كاهش يافته بود، ولي در حال حاضر بيماران بينايي بسيار محدودي داشتند. در بررسي الكترورتينوگرافي پروباند، تخريب شبكيه از نوع ديستروفي مخروطي استوانه اي تشخيص داده شد. تعيين توالي بيماران با روش سانگر به شناسايي يك تغيير جديد (c.1220G T) منجر گرديد كه در شجره سگريگيت مي گردد. اين تغيير در اثر تبديل اسيدآمينه آرژنين موقعيت 407 به اسيدآمينه لوسين (Arg407Leu) ايجاد مي شود. بررسي با نرم افزارهاي پيشگويي كننده بيماري زايي، تأييدكننده دخالت اين تغيير در ايجاد سندرم جليلي در اين خانواده بود. بررسي پايگاه هاي داده ExAc و1000 genomes نشان داد، اين تغيير گزارش نشده است. آرژنين جايگاه 407 نيز از جهت تكاملي در چندين گونه محافظت شده باقي مانده است.