تأثير توسعه انساني بر مديريت بحران‌هاي قومي استان سيستان و بلوچستان

اين مقاله در پي پاسخ به اين سؤال است كه توسعه انساني چه تأثيري بر مديريت بحران قومي‌ در استان سيستان و بلوچستان دارد اين‌گونه فرض شد كه توسعه انساني با افزايش اميد به زندگي، افزايش نرخ سواد و افزايش توليد ناخالص داخلي سرانه موجب آسان شدن مديريت بحران قومي‌ در استان مي شود. در اين مقاله توصيفي- تحليلي، جامعه آماري را همۀ كارشناسان و مديران استانداري، فرمانداري‌ها و استادان دانشگاه سيستان و بلوچستان كه آشنا به مباحث توسعه انساني و مسائل قومي هستند به تعداد هشتاد نفر كه همه ي آن‌ها به‌عنوان حجم نمونه درنظر گرفته‌ شده‌اند تشكيل مي‌دهد. گردآوري اطلاعات به‌شيوۀ كتابخانه اي، ميداني و ابزار گردآوري پرسشنامه است. روايي پرسشنامه با تأييد گروه خبرگي و اعتبار آن به‌وسيلۀ آلفاي كرونباخ 88 درصد به‌دست‌آمده است. تجزيه‌وتحليل داده‌ها به شيوه كمي و كيفي با بهره گيري از آزمون خي دو و فريدمن انجام شده است. نتايج نشان مي‌دهد توسعه انساني مي‌تواند علاوه بر جلوگيري از بسيج سياسي عليه دولت مركزي و بروز بحران، زمينه مناسب براي حمايت هر چه بيشتر قوم‌‎ها از مديريت سياسي كشور را در ميان آن‌ها تقويت نمايد. براي بررسي اقدامات صورت گرفته در راستاي جلوگيري از بروز بحران‌هاي قومي مي‌توان از توسعه انساني كه بر كيفيت زندگي مردم يك منطقۀ جغرافيايي اثرگذار است استفاده نمود. بر اين اساس شاخص‌هاي حاكميت آرامش رواني، سهولت دسترسي و افزايش امكانات آموزشي و ايجاد توازن مثبت در توزيع درآمدهاي استان نسبت به ساير استان‌هاي كشور، بيشترين تأثير را در مديريت بحران قومي استان دارد.