بررسي نقش عوارض ژئومورفولوژي در پدافند غيرعامل(مطالعه موردي ناحيه مرزي ايران و تركمنستان در شهرستان‌هاي سرخس و باجگيران)

استفاده منطقي از عوارض ژئومورفولو‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ژيكي براي حفاظت تجهيزات و نيروهاي خودي با كند كردن ديد و حركت دشمن عامل مهمي در پدافند غيرعامل قلمداد مي شود. شناسايي اين عوارض براي ساخت سامانه‌هاي زيربنايي در هنگام صلح هم ضروري است. با توجه به شرايط كنوني مناطق جنوب غرب آسيا، توجه به برقراري امنيت در مرزهاي كشور امري ضروري است. محدوده مورد مطالعه بخشي از مرزهاي شمال شرق كشور است كه هم مرز با كشور تركمنستان بوده و با توجه به موقعيت راهبردي ايران و امكان نفوذ نيروهاي دشمن از مرزهاي كشور توجه به برقراري امنيت در اين مناطق ضروري است. اين پژوهش درپي آن است كه رابطه بين عوارض ژئومورفولوژي را با پديده دفاع و پدافند غيرعامل در ناحيه مرزي شمال شرق كشور تجزيه‌وتحليل نمايد و نقش اشكال ناشي از فرايندهاي ژئومورفولوژيكي فعال در منطقه مورد مطالعه را در آمايش سرزميني با كاربري هاي دفاعي تبيين كند. روش كار در اين پژوهش برپايه مطالعه كتابخانه اي، تجربي و پردازش تصويرهاي ماهواره‌اي است كه كارهاي گرافيكي آن با نرم‌افزار جي آي اس و تحليل سامانه‌هاي زمين آن به‌كمك روش اس دبليو او تي انجام شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه منطقه مورد مطالعه به‌لحاظ عوارض ‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ژئومورفولوژي بسيار متنوع است و در صورت برنامه‌ريزي اصولي برپايه آمايش سرزميني در مكان‌گزيني تأسيسات مي‌تواند امنيت آينده منطقه را تأمين نمايد. تنگ ها، آبكندها و تپه‌شاهدهاي منطقه پژوهش نسبت به ساير عوارض ژئومورفولوژي از اهميت بيشتري در پدافند غيرعامل برخوردار مي‌باشند و قابليت‌هاي فراواني از نظر كاربري هاي دفاعي دارند.