ارائه الگوي مفهومي- كاربردي مهندسي ارزش در تحليل راهكارهاي پدافند غيرعامل

همواره يكي از دغدغه‌هاي ثابت فعالان حوزه پدافند غيرعامل، قابليت اجرايي راهكارهاي پدافندي ارائه‌شده ازسوي مشاوران بوده است و اينكه از نظر افزايش بازدارندگي و كاهش آسيب‌پذيري، اجراي راهكارهاي پدافند غيرعامل چه اندازه مصونيت براي زيرساخت ايجاد مي نمايد. چه بسيار طرح‌ها و پيشنهاد‌هايي كه ازلحاظ فلسفه پدافند غيرعامل از غنا و ظرفيت بالايي برخوردارند اما در بستر جاري زيرساخت‌هاي كشور قابليت پياده‌سازي و بهره‌برداري ندارند. ازاين‌رو با دغدغه اجراپذير نمودن راهكارهاي پدافند غيرعامل و نيز اندازه‌گيري اثربخشي راهكارها دربرابر هزينه پياده‌سازي آن‌ها، بهترين روش تلفيق مفاهيم پدافند غيرعامل و مهندسي ارزش است تا با ارائه يك الگو از مهندسي ارزش، رويكردي خلاق، كاركردگرا و سازمان‌يافته با هدف شناسايي هزينه‌هاي غيرضروري و بالا بردن اثربخشي مجموع راهكارها ايجاد گردد. اين پژوهش به روش توصيفي - تحليلي و با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي و پرسشنامه‌اي سعي دارد تا شاخص هايي براي سنجش سازگاري راهكارهاي پدافند غيرعامل را به دست آورد و روندي مفهومي براي سنجش و انتخاب راهكارهاي پدافند غيرعامل را پيشنهاد نمايد تا به‌وسيلۀ آن ارزشمندي راهكارها سنجيده شود. يافته‌هاي اين پژوهش بيانگر آن است كه راهكارهاي پدافند غيرعامل را مي‌بايست از ديدگاه اثربخشي كه شامل دو شاخص‌ (توان كاهش احتمال ايجاد خطر و توان كاهش سختي ايجاد خطر) و از منظر كارايي كه شامل شش شاخص‌ (هزينه اجرا، وابستگي به روشاوري اجرا، زمان اجرا، نظر كارفرما، آموزش‌هاي مورد نياز و استمرار فعاليت) هست موردسنجش قرارداد، سپس اولويت‌بندي و متناسب با ارزش آن‌ها در زيرساخت‌هاي مربوطه اجرايي نمود.